Chapter - 3

2.9K 364 64
                                        

Unicode

၁၆၇၇။ မင်းကိုယ်မင်းပဲစိုးရိမ်
_______________________

အထူးတာဝန်ထမ်းဆောင်သူက နဉ်ရှုကိုကြည့်နေ၏။ သူမက မျက်မှောင်ကုတ်လိုက်ရင်း နဉ်ရှုကိုမေးသည်။

"နင် မသွားချင်ဘူးလား? မသွားချင်ရင်လည်း အရမ်းနောက်ကျမသွားခင်ပြော၊ ဒါမှ ငါတို့ တခြားလူရှာလို့ရမှာ။"

ဒါဖြစ်နိုင်လား?

နဉ်ရှု စကားပြောတော့မယ်အလုပ်မှာပဲ မိန်ကျီချင်းက သူမကို တံတောင်နဲ့ထပ်တွက်လာသည်မို့ သူမက ချက်ချင်းဆို၏။

"ငါသွားချင်တယ်။"

"မသွားချင်ရင် ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဖိအားမပေးနဲ့။"

အထူးတာဝန်ထမ်းဆောင်သူကပြောသည်။ သူမရဲ့အသံက အတော်လေးလေးသာယာတာမို့ မိန်းမတစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့နဉ်ရှုတောင် နားထောင်နေရင်း သူမရဲ့နှလုံးသားလေးဆွဲဆောင်ခံလိုက်ရတာကိုခံစားလိုက်ရသည်။

သူမက ပန်းချီကားထဲကထွက်လာတဲ့နူးနူးညံ့ညံ့မိန်းမလှလေးလိုပင်။ သူမရဲ့ကိုယ်ဟန်က သဘာဝကျကာ သူမရဲ့အော်ရာက ဆွဲဆောင်နိုင်ပြီး သူမရဲ့မျက်နှာအသွင်အပြင်တိုင်းက ပြီးပြည့်စုံတဲ့စုတ်ချက်နဲ့တူသည်။

သူမရဲ့မျက်နှာလှလှလေးကိုကြည့်ရုံနဲ့တင် လူတွေကိုစိတ်ချမ်းသာစေနိုင်သည်။ တကယ်တမ်းတော့လည်း လူတိုင်းက လှတာတွေကိုကြိုက်ကြသည်လေ။

"ငါတော့ သူကအတော်လေးသင့်တော်တယ်လို့ထင်တယ်။ မင်း ငါတို့နဲ့လိုက်ခဲ့သင့်တယ်။"

အထူးတာဝန်ထမ်းဆောင်သူနဲ့ရန်ဖြစ်နေခဲ့တဲ့အမျိုးသားက နဉ်ရှုက ဒီစကားပြောလာသည်။

သူက အထူးတာဝန်ထမ်းဆောင်သူကို တမင်ရန်စနေတာဖြစ်၏။

အခန်းထဲမှာရှိနေတဲ့လူတိုင်းက သူမကိုကြည့်နေတာကို နဉ်ရှုတွေ့လိုက်ရသည်။ သူမက လမ်းတစ်ဝက်မှာရောက်နေပြီးပြီမို့ သူမသာတကယ်ထွက်သွားရင် ဒီလူတွေနဲ့ထပ်တွေ့ရင် အနေရခက်လိမ့်မယ်၊ အထူးသဖြင့် သူမကိုဒီခေါ်လာတဲ့မိန်ကျီချင်းနဲ့လေ။

နဉ်ရှုကခေါင်းခါသည်။

"ငါ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဖိအားပေးနေတာမဟုတ်ပါဘူး၊ ငါ့ညံ့ဖျင်းမှုကြောင့် အားလုံးကိုဆွဲချသွားမိမှာကိုစိုးရိမ်နေလို့ပါ။"

လူသတ်ကောင်ဘယ်သူလဲ?(Realm - 26) [Myanmar Translation]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora