Everything in Between

Chapter 2

Nagising ako dahil sa kalabog sa kabilang kwarto. Agad akong lumabas sa kwarto ko at pumunta kung saan ang kwarto ni mama. Papunta palang ako ay naririnig ko na ang mga hikbi nito. Hindi ko maiwasang hindi makaramdan ng galit para kay papa at maging kay mama dahil mahina sya.

"Napaka walang kwenta mo talaga, Cynthia. Iyon lang naman ang gagawin mo hindi mo pa magawa! " sasamapalin sana ulit nito si mama nang pumasok ako sa kwarto nila at agad niyakap si mama.

Niyakap ako ni mama na parang ako dapat nag protektahan nya kaysa sa sarili nya.

"Ascella, l-lumabas ka na. " mahinang bulong mo mama. Umiling-iling ako habang nararamdaman ko ang pamumuo ng luha sa mga mata ko. She's afraid, I'm also afraid. Napatingin ako sa side table ni kwarto nila at nakita ko ang mga pinong pulbos doon, hindi lang iyon pulbos dahil kay papa iyon. That's drugs.

"L-labas na, 'nak " gumuho ang mundo ko nang sabihin iyon ni mama. Wala akong magawa kundi tumango at lumabas ng kwarto nila. Better the door closes I saw my father holding my mother's hair while he's whispering something on her ear.

Agad akong tumakbo palabas ng bahay namin. Sa malayo kung saan hindi ko maririnig ang iyak ni mama at ang mga galit na sigaw ni papa. I cried while running. I don't know what to do. I'm also mad at myself because o can't protect my mother, I can't help her because I'm also afraid.

My eyes blurred because of tears. Hindi ko alam kung saan ako papunta. Napasinghap ako nang may sasakyan na bumusina dahilan kung bakit ako napaupo sa daan. My feels wiggled because of nervousness and because of crying so hard. Narinig ko ang tunog ng pag sara ng kotse. I saw a white rubber shoes infront of me.

"Are you okay? " he asked before sitting infront of me to level my eye sight. I looked at his brown eyes and I saw concern there.

Tumango ako bago punasan ang mga luha sa mga mata ko. Hinawakan nito ang balikat ko dahilan kung bakit ako napatingin sakanya. Napaawang ang labi nito nang makita ang luha sa mga mata ko. Tinanggal ko ang kamay nito at agad tumayo.

"You're bleeding. " Napaawang ang labi ko nang makita ko na may sugat pala ako sa legs dahil sa pagkatumba kanina.

"I'll clean your wound." he said. I shake my head. "H-hindi na kailangan. Kaya ko ang sarili ko. "sagot ko.

"Why are you crying? " he asked.

"Uuwi na ako. " sagot ko at tatalikod na sana nang hawakan nito ang kamay ko dahilan kung bakit napatigil ako sa pag lalakad.

"You're bleeding. " he said again.

"Alam ko. Nasabi mo na kanina. "

"No, you have a period. " nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi nito. Napatingin ako sa likod ko at nakita ko ang pulang marka. I'm only wearing a cotton short and spaghetti strap. Niyakap ko ang sarili ko. Ramdam ko ang tingin nito saakin.

"Go inside my car. " he said. Dahan-dahab akong sumunod sakanya. Nag dadalawang isip pa ako kung uupo ba ako dahil may tagos na nga ako. He smiled at me.

"Go on!  I don't mind having a blood on my car chair. " dahan-dahan akong tumango sakanya at umupo. Habang nasa byahe kami ay nakatingin lang ako sa bintana. Nakababa ang bintana dahilan kung bakit malayang nakakapasok ang malamig na simoy ng hangin.

Huminto kami sa kapatagan. Wala masyadong tao ay mga bahay. Puno ng hindi kataasang damo ang paligid.

"Don't worry! Wala akong gagawing masama sayo. " he chuckled. Napanatag ako dahil sa sinabi nito. Bumaba ito sa sasakyan dahilan kung bakit ako sumunod sakanya. Medyo mapuno din ang paligid. Madalas ko din itong madaanan noon tuwing nag lalakad ako.