Pain Princess meets Death Prince

Chapter 5

EUNICE

Wtf! Si Rein at si Daniel ay iisa?! What a twist of fate! Ano bang ginawa kong kasalanan para mapunta sa sitwasyon na ito? I need to calm myself before I do something reckless. Buti nalang may nakita akong mini garden. And how nice it is, may swing pa sa gitna. I better take I nap.

"Excuse me miss" Patulog na sana ako nang biglang may nagsalita sa gilid ko and poked me.

"Miss?" He said again. Bahala ka dyan.

"Hoy babae! Gumising ka nga dyan sa hinihigaan mo kung hindi ilalaglag kita!" Mukhang hindi na nakapagpigil 'tong isang 'to. Maharap na nga.

"Sino ka ba ha?!" singhal ko sabay lingon sa kanya na sana pala ay hindi ko na ginawa.

" I-Isabelle ? " namamanghang tanong ni Rein, hindi ako makapag-isip ng matino.

" S-sino ka? Hindi kita kilala at hindi ko kilala yung Isabelle na pinagsasabi mo." pagtanggi ko. Nakalma ko na din ang sarili ko.

"You're not Isabelle?" tanong nya ulit.

"I'm not. Kung ako yun edi sana hindi ko sinabi sayo na di ko kilala yun." Nakataas ang isang kilay ko habang sinasabi sa kanya yun.

"Then who the hell are you?"

"Sorry. I don't give names."

Shit. Bakit sa dinami-dami ng taong pwedeng gumising sakin, yung hinayupak na yun pa? Ayoko nang tumagal dito. Uuwi na lang ako. Pupuntahan ko muna si kuya para makapag-paalam naman ako.

**

" Mr. Park? This is Ms. Kang "

"Come in . What do you need?"

"I want to go home now kuya."

"What? Why? Are you feeling unwell?"

"No. I just want to get the hell out of here now."

"So, tama nga hinala ko. Nakita mo na sya."

"Alam mong dito siya nag-aaral?"

"Yes."

"Bakit hindi mo sinabi kuya?! Alam mo naman ayokong----"

"That's exactly the reason kung bakit ayaw kong sabihin sayo. Kasi alam ko na ayaw mo. Pero remember the reason why mom and dad sent you here again, for you to get over the past. Paano mo malalampasan ang mga kinakatakutan mo kung patuloy mong tatakbuhan ang mga ito?"

"I told you, nakapagmove on na ko. Ayaw nyo lang maniwala sakin!"

"No you're not! I can see it in your eyes. Sinasabi mo lang yan pero deep inside alam ko, alam namin na di ka pa nakakapagmove on."

"Whatever kuya. Basta gusto ko nang umalis dito. Gusto ko nang umuwi. Hindi ko na kaya dito, nahihirapan na ko!" sabi ko at hindi ko namalayan na unti-unti na palang tumutulo mga luha ko.

"Don't worry sissy. Alam kong malalampasan mo din yan. Alam kong sa simula mahirap pero makakaya mo na din yan sa huli. Andito lang ako para suportahan ka. Hinding-hindi kita papabayaan. Ikaw yata ang pinakamamahal kong baby sis." sabi ni kuya. Lumapit siya sakin at pinunasan ang mga luha ko.

" Salamat kuya. Pero ngayon, gusto ko na munang umuwi. Gusto ko munang mapag-isa"

"Sige. Ako nang bahala na magexcuse sayo. Magpahinga ka na muna."

And with that umalis na ko. Pinahiram muna ako ni kuya ng susi ng kotse nya kasi wala si Butler Lee mamaya pa siya dadating pag-uwian na namin.

I was driving when something caught my eye. Isang amusement park. Huminto ako at nagpark malapit dito. Naupo ako sa isang bench. It reminds me of him.