Pain Princess meets Death Prince

Chapter 39

EUNICE

"They'll pay for this!" nanggigigil na sigaw ni Natalie nang makabawi kami.

"Do you have someone in mind na maaaring gumawa nito Eunice?" tanong nya sa akin. I do.

"I don't. Wala na tayong nakakalabang gangs and we're not receiving any threats." Maang sagot ko sa kanya at mukha namang naconvince sya sa isinagot ko. Nakita kong kinuha nya yung phone nya and dialed someone. Kukunin ko na sana yung phone when something crossed my mind. Kapag kinuha ko yung phone, magtataka sya for sure at mahuhulaan nya na mayroon akong naiisip na pwedeng gumawa nito. So I just keep both of my hands at my side at pinanuod sya sa ginagawa nya.

"Hello! We're attacked! Yes, yes we're safe. I'm with Eunice, here at Cafe Crisologo. Yes! Bye." I heard her talked over the line.

"Who's that?" I asked.

"Your cousin."

"Enzo?"

"The one and only. Let's go back, naiwan pa yung mga gamit natin sa loob. And probably tumawag na sila ng pulis." Napamura naman ako sa isip ko. Tinakbo namin pabalik sa cafe at nakita kong nagkakagulo pa din ang mga waiter at waitress, natrauma siguro.

"Okay whatever happens here it was all an accident. Tell them na may pumasok dito na magnanakaw at nagka-onsehan sila ng mga kasamahan nila. Hindi kami dawit na dalawa and we are just regular customers. Maliwanag ba?" dire-diretsong pahayag ni Nat. Napatanga naman sa kanya ang lahat at para bang may sinabi syang kabaliwan.

"Sino ba kayo!? At bakit nila kayo hinahabol?!" nakasigaw na tanong nung manager ng cafe.

"You don't need to know us at hindi rin namin sila kilala." Sagot ni Natalie. Maya-maya pa may mga nagdatingang itim na sasakyan. Unang lumabas si Enzo at sinundan ni Luiz. Nakahinga ako ng maluwag knowing na naunang dumating ang gang bago ang mga police.

"Hey you okay girls?" tanong ni Luiz at agad akong chineck to see if may mga fatal wounds akong natamo. Ganun din si Enzo kay Natalie.

"We're fine. Alam nyo na dapat nyong gawin. Gusto ko na umuwi." Pagkasabi ko sa kanila, agad akong pumasok sa sasakyan nung kambal. Then I saw some doctors from our gang with syringe in their hands containing crystal clear liquid. Must be the Memloss Drug wherein when a person intake it, he/she will experience memory loss. The memory that will be gone depends on how much drug you intake. Agad kong ipinikit ang mga mata ko and let sleep take over.

Nagising nalang ako na nasa loob na ko ng kwarto. Nagamot na din yung ilang sugat na natamo ko kanina. When I looked at the wall clock, it's already past 7 pm. I decided to go down dahil nakaramdam ako ng gutom. Pagbaba ko, nakita kong magkakasama ang Paths of Pain, ate Bel at si Kuya sa sala watching the cctv footages dun sa cafe. Naramdaman naman agad nila ang presensya ko, kuya paused the video and they all turned to look at me.

"How are you feeling?" tanong ni kuya.

"Better. Kilala nyo ba kung sino ang may pakana nito kuya?" tanong ko sa kanya. Napaiwan naman sya ng tingin.

"Wala pa din." He do know. I'm sure of it.

"Hindi kaya may gustong kumalaban sa gang natin?" Napatingin kaming lahat kay Natalie dahil sa sinabi nya.

"And who would that be? In good terms naman tayo sa ibang nangungunang gangs sa mundo. I don't think sila ang gumawa nito." Tricia answered.

"What if may gustong palitan tayo sa pwesto?" Edj asked.

"That would be a possibility." Sagot ko na kinatingin nilang lahat.

"But who would that be? We are feared all over the country maging sa buong Asia. Wala pang nagtatakang kumalaban sa atin for how many years dahil alam nilang hindi sila mananalo." Luiz answered.