Pain Princess meets Death Prince

Chapter 35

EUNICE

Ang tahimik. I still feel numb. I smell sweet fragrance. And why is it like I'm lying on something soft? I can't feel any ropes in my wrist or in my feet. Diba nakidnap ako? Pero bakit parang hindi naman? Para pa akong nasa isang spa dahil sa naaamoy at napapakiramdaman ko. I tried to get up but when I do, I feel dizzy so I decided to lay down again. I take off the blindfold that's in my head and the light strikes my eye. I waited for a few minutes until my eyes adjusted from the light and to my surprise, I'm in a room, an elegant room to be exact. Bigla naman akong napaupo. Sht, mapapatay ko talaga yung kumidnap sa akin.

Nagsisimula na akong lamunin ng kaba. I need to think of ways to get out of here. Tumayo ako at nagpunta sa C.R to look if there's any window that I can use to escape. And to my dismay, wala kahit isang bintana sa loob ng kwarto. I need to fight, ilan kaya sila? May nagbabantay kaya sa labas ng kwarto? For how long did I slept? Unti-unti na ding bumabalik yung pakiramdam ko. Bigla namang gumalaw yung doorknob. I ready myself.

"Oh gising ka na pala." I looked at him in disbelief and jaw dropped.

"Rein?! What the hell?" gulat at takang tanong ko sa kanya.

"Easy ka lang naman Eunice." Sabi nya sa akin. Uminit naman ang ulo.

"Nababaliw ka na ba?! Why would you fucking do that?! Akala mo ba nakakatuwa ha?!" galit kong sigaw sa kanya and I saw him flinch.

"I was just trying to surprise you geez calm down." Nagpapa-kalmang sabi nya sa akin.

"Calm down? How do you think I can calm down? I thought I was kidnapped! I was planning how to kill my kidnappers already! Do you even know that?!" sigaw ko pa din sa kanya. Nakita ko namang biglang nanlaki yung mata nya pagkatapos biglang kumunot ang noo.

"You are planning to kill your kidnapper?" confused nyang tanong. Natigilan naman ako. Sht, I have the tendency to spill what's on my mind whenever I'm mad.

"O-of course that would be my initial reaction! Lahat naman ng nakikidnap yun agad ang iniisip!" pagdedepensa ko sa sinabi ko.

"No, hindi yun ang unang naiisip ng isang taong nakidnap. The first thing would be 'Sino ang kumidnap sa akin? Anong kailangan nila?' at kung paano sila magmamakaawa. Pero ikaw? Paano papatayin? Seriously?" nagtatakang tanong nya at bakas sa mukha nya na naguguluhan sya.

"Eh sa nagpanic ako eh! Malay ko bang ikaw lang pala yan!" How can I distract him para malihis yung usapan?!

"Ibang klase ka talaga. At sa katawan mong yan sa tingin mo magagawa mo yun sa kidnapers mo?" medyo natatawa nyang sabi. Natalo na nga kita sa Royal Battle eh. Psh.

"K fine whatever. Ano na naman 'to?" nakataas na kilay kong tanong.

"Uhm, wala lang, as a thank you gift dahil pumayag kang partner ko?" nahihiya nyang sabi.

"Nahihibang ka na ba? A simple thank you will do. Hindi yung tatakutin mo pa kong nakidnap ako." Naiinis ko pa ding sabi sa kanya.

"Sorry na Eunice. Babawi ako sayo. Wait lang ha may kakausapin lang ako. Wag kang aalis dito." Pagpapaalam nya at lumabas na ng kwarto. Napataas na naman ang kilay ko.

Naupo na lang ako sa kama at naghanap ng gagawin. Nakita ko naman yung cellphone ko sa may bedside table. What the? Ito ba ang nagagawa ng panic attack at ni hindi ko manlang napansin na andito phone ko? Napailing na lang ako and texted kuya.

To: Kuya Kent

Hey, still fine there? I told Rein I'll be going with him in the prom.