သူ သတိရလာလို့ မျက်လုံးကစားကြည့်တော့ သူရောက်နေတာ ဆေးရုံဆိုတာ သေချာတယ်။ သူ ရေကူးကန်မှာ ချော်လဲခဲ့တာကိုလည်း သတိရတယ်။ မခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင်ခဲ့တာကိုလည်း သတိရတာကြောင့် ခန္ဓာကိုယ် အောက်ပိုင်းကို လှမ်းကြည့်မိတော့ ခြေထောက်တစ်ဖက်က ကျောက်ပတ်တီးနဲ့။
သွားပါပြီ။ ကျိုးသွားပြီ ထင်တယ်။ သူ ထိုင်ဖို့ ကြိုးစားပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်မိတော့ VIP ဆေးရုံခန်းတစ်ခုမှန်း သိသာတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူနာစောင့်တစ်ယောက်မှ မတွေ့။ အနည်းဆုံး Evan တော့ ရှိနေသင့်တယ် မဟုတ်လား။
ထိုအချိန် တံခါးဖွင့်သံနဲ့အတူ ဝင်လာတဲ့သူကို အားကိုးတကြီးကြည့်မိတော့ Lin ZiHong ဖြစ်နေတယ်။ ဒီကောင် ဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ။ အနားရောက်လာတဲ့ Lin ZiHong ကတော့။
"နိုးပြီလား..."
YU သူနဲ့ စကားရှည်ရှည်မပြောချင်တာကြောင့်ရော၊ Evan ကို ဆက်သွယ်ချင်တာကြောင့်ရော လိုရင်းကိုသာ မေးလိုက်တယ်။
"ငါ့ဖုန်းရော"
"မင်းဖုန်းလား... မင်းဖုန်းက မင်းနောက်ဆုံးထားခဲ့တဲ့နေရာမှာ နေမှာပေါ့..."
ဟုတ်သားပဲ။ သူ ရေကူးဖို့ထွက်လာတော့ ဖုန်းကို အခန်းထဲမှာပဲ ထားခဲ့တာကို သတိရမိတော့ သူစုပ်သပ်မိတယ်။ အလိုမကျဖြစ်နေတဲ့ သူ့ကို အကဲခတ်နေတဲ့ Lin ZiHong က။
"ဘယ်နားထားခဲ့လဲ... ငါ သွားယူခိုင်းလိုက်မယ်"
သူ Lin ZiHong အကူအညီ မလိုချင်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ Evan ကို ဆက်သွယ်ဖို့ ဖုန်းကလည်း လိုတယ်။ Evan မြန်မြန်လာမှာ ဒီကောင့်ကို ပထုတ်နိုင်မှာ။ ဒါကြောင့် မပြောချင် ပြောချင်နဲ့ လေးလုံးမကွဲအောင် ပြန်ဖြေလိုက်တယ်။
"အခန်းထဲမှာ"
သူ့နား ရုတ်တရက် ကပ်လာတဲ့ Lin ZiHong က သူ့ကို စိုက်ကြည့်ပြီး။
"ဘာပြောတာလဲ... မကြားရဘူး"
"အခန်းထဲမှာ...!"
သူ ရုတ်တရက် လန့်သွားပေမဲ့ Lin ZiHong ကို ရဲရဲ ပြန်စိုက်ကြည့်ပြီး ခပ်မာမာ ဖြေလိုက်တယ်။ သူ မကြည့်ရဲရင် သူရှုံးသွားမှာပေါ့။ သူနဲ့ ဆန့်ကျင်ဘက် ခပ်ပြုံးပြုံး မျက်လွှာချသွားတဲ့ Lin ZiHong က။
YOU ARE READING
Stolen Heart
Fanfictionတစ်ခါတလေ လူတစ်ယောက်ကို မုန်းဖို့အတွက် နှလုံးသားပါ ပေးဆပ်ရတယ် ‼️မှတ်ချက်။ ။ ဤဇာတ်လမ်းသည် တကယ့်လောကမှ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမှ ထိခိုက်နစ်နာလိုစိတ် မရှိပါ။ စိတ်ကူးယဉ် Fan Fiction တစ်ပုဒ်သာ ဖြစ်သည်။‼️
