Stolen Heart

22

အခါတိုင်းနဲ့မတူ ထူးခြားတဲ့ညတစ်ညကို ဖြတ်သန်းခဲ့တဲ့ မနက်ခင်းမို့ မနက်စာစားဖို့ ဆင်းလာမယ့် Yang YuTeng ကို ရင်ခုန်စွာ စောင့်နေပေမဲ့ ပေါ်မလာတာကြောင့် သူအပေါ်ထပ် တက်လာခဲ့တယ်။ ထိုစဉ် လသာ‌ဆောင်မှ Yang YuTeng ရဲ့ အသံကြားတာကြောင့် သူ အာရုံစိုက်တော့။

"Evan... ငါ့ကို ဒီနေ့ ပေးနားဦး"

"....."

"နေကောင်းပါတယ်... ညက... ပွဲမှာ ပင်ပန်းထားလို့... နားချင်လို့"

တစ်ဖက်က ဘာပြန်ပြောသလဲတော့ သူမသိ။

"အွင်း... အွင်း... ဒါပဲနော်"

စကားလက်စ ဖြတ်ပြီး အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတော့မှာမို့ သူလည်း ခပ်သွက်သွက်ပဲ ရှောင်ထွက်လိုက်တယ်။

#_#_#_#

"ဒေါက်... ‌ဒေါက်"

တံခါးခေါက်သံအဆုံး မကြာခင် ပွင့်လာတဲ့ တံခါးဝက Yang YuTeng ကို သူ့ကို မျက်လုံးအဝိုင်းသား ကြည့်နေတယ်။

"ဘာလဲ..."

မနက်စာ ထမင်းကြော်နဲ့ ကော်ဖီအပြင်၊ ဆေးနဲ့ ရေတစ်ခွက်ပါ ပါတဲ့ ဗန်းကို မေးငေ့ါပြလိုက်တယ်။

"ဆေး... မနက်စာ စားပြီး ဆေး သောက်လိုက်ဦး"

နားမလည်နိုင်သလို မျက်မှောင်ကြုံကြည့်တဲ့ ၊Yang YuTeng က။

"ဘာဆေးလဲ"

"အကိုက်အခဲ ပျောက်ဆေးလေ"

"အကိုက်အခဲပျောက်ဆေး..."

မေးခွန်းဆန်ဆန် အသံကို မြှင့်ပြီး ပြန်မေးလာတော့။

"မင်း... ကိုက်ခဲနေတာ မဟုတ်လား... ညက.."

စကားမဆုံးသေး ဗန်းကို ဇတ်ခနဲ ဆွဲယူတဲ့ Yang YuTeng က။

"ပေး... စားပြီး သောက်လိုက်မယ်..."

Yang YuTeng ရှက်နေတာလား။ သူ တွေးမိတော့ ရယ်ချင်သွားတယ်။ လက်ထပ်ထားပြီးကတည်းက ပထမဆုံး အတူနေဖူးတာဆိုတော့လည်း ရှက်လောက်ပါတယ်။ သူတောင် တစ်မနက်လုံး ပြန်တွေးမိတိုင်း ကြည်နူးလို့ မဆုံး ဖြစ်နေတာ။ ရယ်လိုက်ရင် ပိုရှက်နေမှာစိုးတာ‌ကြောင့် သူမနည်း တည်ထားလိုက်ရ၏။

သူ မျက်နှာကို ကြိုးစား တည်လိုက်ပြီး။

"ပြီးတော့... မသက်သာရင်... တစ်ခုခုဆိုရင်... ငါ့ကို ပြောနော်... ငါ ဒီနေ့ အိမ်မှာပဲ ရှိနေမှာ"