Going Out

Epiloog

~Een jaar later~

POV Alyce

De zon verwelkomde me toen ik het huis uit stapte. Ik sloeg mijn kleine tas over mijn schouder, met de nodige spulletjes erin, waarna ik de deur achter me op slot deed.

Ralph en Lela wachtten op me bij een klein restaurantje in de stad waar we vaker samen afspraken. We waren bijna onafscheidelijk sinds vorig jaar, toen Javen ons zichter bij elkaar had gebracht.

Javen was ondertussen alweer bijna een jaar terug in Spanje. We belden iedere dag en appten meerdere keren per dag. We hadden er geen moeite mee gehad om contact te houden. Al mijn vakanties en vrije dagen had ik bij Javen in Spanje doorgebracht, wat zeker niet de slechtste locatie was om vakantie te vieren.

Iedere dag miste ik hem. Het gemis verdween niet door een paar appjes of door het horen van zijn stem. Ik miste het als ik zag hoe vriendinnen om me heen iedere dag langs konden gaan bij hun vriendje, terwijl de mijne zo'n 2000 kilometer verder weg woonde.

Er zou een dag komen dat het niet meer zo hoefde te gaan, dat probeerde ik mezelf altijd voor te houden. Een dag dat afstand ons niet langer scheidde, waar we ook waren.

Ik kwam al snel aan bij het leuke restaurantje. Lela en Ralph hadden een tafeltje buiten weten te reserveren en zwaaiden enthousiast naar me. Met een grote glimlach liep ik naar hen toe en ging ik tegenover hen zitten aan het tafeltje.

Het was tegenwoordig weer zo makkelijk om met Lela en Ralph om te gaan. We hadden gesprekken over de meest gekke onderwerpen en nooit viel er een ongemakkelijke stilte. Dat was wel eens anders geweest, maar nu voelde alles zo natuurlijk met hen. We konden het tegenwoordig ook hebben over de heftigere onderwerpen.

'Heb je goed geslapen?' vroeg Ralph me lief, terwijl ik de menukaart van Lela afpakte en op de kaart keek.

Zijn vraag liet me even naar hem opkijken met een glimlach. 'Ja, heel erg. Dank je wel,' antwoordde ik. Bijna onbewust reikte ik naar de ketting om mijn nek. Ze wisten van mijn slaapproblemen af tegenwoordig. Mijn ouders ook. Nog altijd had ik een vormpje die mijn hand bedekte, maar dat was niet erg. Ik was er nog niet, maar ik deed mijn best.

'Ralph vertelde net dat hij een huis voor ons heeft gevonden,' zei Lela opeens enthousiast. 'Het is perfect voor ons, de huur is niet hoog. We kunnen straks gaan kijken.'

Ik keek verrast op. We waren al een langere tijd opzoek naar een huis, maar het was moeilijk om iets te vinden wat binnen ons budget lag. We zochten niets groots, gewoon iets waar we met z'n drieën in konden wonen.

'Dat is echt fantastisch,' stamelde ik en ik richtte me tot Ralph. 'Hoe ben je daar aan gekomen?'

Ralph glimlachte en haalde zijn schouders op. 'Ik heb gewoon een extra huisgenoot voor ons geregeld. Hij zal ons helpen met het betalen van de huur. Dat vergroot ons budget en maakte het wat makkelijker zoeken.'

Ik wist niet zo goed hoe ik me erbij voelde dat Ralph iemand als onze huisgenoot had gevraagd, zonder dit eerst met Lela en mij te overleggen. Soms was het al moeilijk genoeg om mijn emoties met Ralph en Lela te bespreken, laat staan als er ook nog een onbekende meeluisterde in ons huis.

Echter wilde ik de sfeer niet verpesten. Lela leek enthousiast en Ralph had dit gedaan om ervoor te zorgen dat wij makkelijker een huis konden vinden. Ik plakte een glimlach op mijn gezicht, die misschien mijn ogen niet volledig haalde.

'Hij komt ons straks ontmoeten om met ons mee naar het huis te kijken,' zei Ralph. Zijn blik focuste op iets achter mij en hij grijnsde. 'Daar zal je hem hebben.'

De nieuwsgierigheid won het van de irritatie en ik draaide me om om onze vierde huisgenoot te bekijken. Mijn ogen vonden meteen de jongen die recht op ons af kwam lopen, met een zelfverzekerde uitdrukking, gebruinde huid en een grote glimlach.

Ik draaide me met grote ogen om naar Ralph. 'Dat heb je niet gedaan,' stamelde ik, niet wetend wat ik moest doen of zeggen.

Ralph lachte en seinde naar onze huisgenoot. 'Dat heb ik heel zeker wel gedaan.'

Tranen prikten in mijn ogen. 'Dank je wel,' fluisterde ik zacht, waarna ik opsprong van mijn stoel. Ik drukte een snelle kus op Ralph zijn voorhoofd, waarna ik op Javen afrende.

Javen opende zijn armen en wist ons net overeind te houden na de kracht waarmee ik in zijn armen sprong. Hij klemde me aan zich vast en ik snoof meteen zijn geur in.

'Ik kan niet geloven dat je hier bent,' stamelde ik. Ik liet hem wat los zodat ik naar hem kon kijken. Mijn hand gleed over zijn wang en langs zijn haren. Hij was hier, hij was echt hier. Hij zag er goed uit, gezond en zelfverzekerd.

Javen grijnsde. 'Ik ook niet,' fluisterde hij terug, waarna hij naar me toe stapte en me teder en tegelijkertijd gepassioneerd kuste. Ik kuste hem direct terug en mijn handen vonden zijn nek.

We lieten elkaar weer los en deze keer keek hij naar mij. Zijn blik ging over mijn gevlochten haren, naar de ketting die ik nooit afdeed en de jurk die ik droeg. Zijn ogen lichtten op toen hij naar de jurk keek. De jurk die net boven mijn litteken reikte. 'Ik ben zo trots,' zei hij, waarna hij zijn ogen weer op de mijne richtte. Hij zoende me nogmaals. 'Zo trots.'

Ik glimlachte. 'Dus jij bent onze nieuwe huisgenoot?' vroeg ik hem zacht met een lachje.

Zijn ogen lichtten op. 'Ik ben jullie nieuwe huisgenoot,' antwoordde hij. 'En ik ga nergens anders meer heen.'

Hij trok me opnieuw in een knuffel. Beiden konden we nog niet helemaal geloven dat dit echt gebeurde. Na de tegenslagen die we hadden meegemaakt. Na de afstand die we hadden overleefd. Het gemis die ik iedere dag voelde, hoefde ik nu eindelijk niet langer te voelen.

Hij zou hier zijn, bij mij. Ik liet hem nooit meer gaan.

~~~~~

Hi lezer :)

Ik wil je heel erg bedanken voor het lezen van dit verhaal! Het was een roller coaster om dit verhaal te schrijven, maar ik heb er ook van genoten. Dit verhaal was een persoonlijke uitdaging om wel 100 verschillende redenen. Binnenkort ga ik dit verhaal flink editen, maar ik laat het nu eerst een tijdje met rust.

Going Out is nu officieel voltooid, hopelijk heb je ervan genoten <3