Going Out

Proloog

~9 jaar geleden~

POV Javen

Vrolijk wandelde ik mee met mijn moeder. Ze glimlachte naar me terwijl we naar de ijssalon liepen. Het was vandaag een warme dag geweest en mijn moeder had me vanochtend al beloofd dat we een ijsje zouden halen. Ik had er de hele dag al naar uitgekeken. Het was zaterdag en gezellig druk op straat. Mensen liepen langs met zonnebrillen op hun neuzen en zomerse kleding. Het was alsof het mooie weer het beste in mensen naar voren bracht.

Ik liet haar hand los en rende vast vooruit. Er stond een lange rij in de ijssalon. Voor de deur stond een groot plastic namaak ijsje en de letters van de naam waren in vrolijke kleuren boven de deur gemonteerd. Ik wurmde me tussen de mensen door, zodat ik vast kon kijken welke smaken ik wilde. Twee bolletjes had mijn moeder gezegd.

Met mijn neus tegen het glas gedrukt keek ik naar de verschillende smaken die ze hadden. Het waren er rond de twintig gokte ik. Meteen viel de chocolade me op. Ik hield van chocolade, dat was mijn favoriete smaak. Na even zoeken vond ik de tweede smaak, citroen. Blij liep ik terug naar mijn moeder, die achteraan de rij was aangesloten.

'Weet je het al?' vroeg ze me lief, waarna ik haar hand door mijn haar voelde gaan.

Mokkend duwde ik haar hand weg en ik probeerde het weer een beetje recht te strijken. Dat deed ze nou altijd. 'Mám,' zeurde ik. 'Ik wil chocolade en citroen.' Met een grote lach keek ik haar aan. Mijn moeder was lang, dus ik moest een beetje omhoog kijken. Met mijn negen jaar was ik nog veel kleiner dan zij. Op een dag zou ik waarschijnlijk even groot worden, misschien wel groter!

'Wat een leuke combinatie,' glimlachte mijn moeder. Haar ogen glinsterden toen ze me aankeek.

Ik knikte hevig. 'Wat neem jij mama?'

Ze was al in haar tas aan het rommelen en ik keek toe hoe ze haar geld boven haalde. We waren al bijna aan de beurt zag ik, meteen kon ik niet meer wachten om mijn ijsje te krijgen.

'Ik neem niets jongen.' zei ze tegen me en we liepen weer een paar stappen naar voren. Nog maar één iemand voor ons. Ik kon de vitrine al zien.

'Waarom niet?' vroeg ik haar nieuwsgierig. Mama stond ondertussen al aan de toonbank en gaf de smaken door die ik haar net had verteld. Ik luisterde goed, zodat ik zeker wist dat ze het goed doorgaf. Het was één keer eerder gebeurd dat ze de verkeerde smaken had doorgegeven. Om het goed te maken had ze die dag een extra ijsje voor me gekocht, dus eigenlijk mocht ze die fout best nog wel eens maken.

'Omdat ik geen zin heb in een ijsje.' Mama grinnikte naar me toen ik haar verward aankeek. Geen zin in een ijsje? Hoe kon je nou geen zin hebben in een ijsje? Het was super warm!

Ik keek toe hoe ze het geld overhandigde aan de jongen achter de toonbank. De jongen glimlachte naar me toen hij me zag kijken. Ik zwaaide en hij zwaaide terug.

Mijn moeder pakte mijn ijsje uit de standaard die op de toonbank stond. Het stond te hoog voor mij, waar ik erg van baalde. Ik moest altijd wachten tot er betaald was en dan pas kreeg ik hem van mijn moeder, omdat ze anders haar handen vol had met het geld en haar tas.

Gretig sloeg ik mijn handen om het ijshoorntje en meteen likte ik eraan. 'Lekker,' glimlachte ik breed naar mijn moeder. Ze lachte hard, waarna ik haar hand langs mijn neus voelde gaan. Ze trok haar hand terug, er zat een kleine druppel gesmolten chocolade ijs op. 'Oeps.'

'Kom, dan gaan we lekker buiten zitten.' zei mijn moeder. Ze legde haar hand teder op mijn schouder. Ik liep met het hoorntje in mijn handen met haar mee. Haar lange rok waaide mee in de wind. We gingen altijd samen buiten zitten. Dit was een van mijn favoriete uitjes met mijn moeder. Haley was nog te jong om met ons mee te gaan, maar ik keek er naar uit dat ze oud genoeg was om samen met ons ijsjes te halen.

We kwamen uit bij een drukke straat. Gelukkig was er een stoplicht. Ik hield van stoplichten, want je kon altijd op zo'n knopje drukken. Alleen het duurde altijd zo lang tot het groene lichtje ging branden. Mama vertelde me altijd dat ik moest wachten op groen licht, omdat oversteken anders heel gevaarlijk was.

Aan de andere kant van de straat lag een parkje. Er stonden meerdere picknicktafels, maar mama en ik vonden het altijd leuk om op het gras te gaan zitten. Dan vlocht ze altijd een armband van gras voor me. Helaas bleven die armbandjes niet vaak heel, maar dan vertelde ze me dat ze gewoon een nieuwe zou maken.

Netjes drukte ik op het knopje, maar ik kon het niet laten om er twee keer op te drukken. Mijn moeder wierp me een speelse grijns toen ze doorhad wat ik deed en ik glimlachte alsof ik niets gedaan had. Natuurlijk kende mama me te goed.

Het duurde niet al te lang tot het stoplicht op groen sprong. Vrolijk huppelde ik voor mijn moeder uit, de weg op. Wij waren de enige twee die wilden oversteken, dus het was lekker rustig. Soms verloor ik mijn moeder nog wel eens in de drukte, maar dat zou vandaag niet gebeuren.

'Javen!' schreeuwde mijn moeder opeens hard. Ik hoorde het getik van haar korte hakken over de tegels. Ik wilde stilstaan en me naar haar omdraaien om te vragen wat er was, alleen opeens werd ik door twee handen hard naar voren geduwd.

Met een zachte bons kwam ik op de grond terecht en ik hoorde een knal. Alleen de knal was niet afkomstig van mijn landing op de grond.

Beverig om wat er zojuist gebeurde krabbelde ik overeind. Mama deed me nooit pijn, waarom duwde ze me? Tranen verzamelden zich in mijn ogen en ik zag bloed op mijn knieën en op mijn handen.

Mensen schreeuwden en ik voelde hoe mannenhanden mij voorzichtig overeind trokken. Ik schreeuwde en duwde de onbekende persoon van me af. 'Laat me los!' Mama had me altijd verteld dat ik niet met onbekende mensen mee moest gaan.

Ik draaide me om, opzoek naar mama. Achteraf wilde ik dat ik dat nooit gedaan had. Er stond een auto stil op de plek waar ik net nog gestaan had. Mijn moeder zag ik op de grond liggen, vlak voor de auto. Haar goudblonde haren lagen om haar heen verspreid over het asfalt, dezelfde goudblonde haren die ik bezat.

'Mama!' gilde ik en ik rende al op haar af. Een vrouw probeerde me tegen te houden, maar ik glipte onder haar armen door. Ik knielde voor mijn moeder neer. Mensen om ons heen waren aan het bellen en keken in paniek naar ons. Een vrouw zat aan de andere kant van mama en duwde mama op haar borst.

Er was overal bloed. Haar blauwkleurige ogen waren gesloten en ik zag zelfs wat bloed bij haar mondhoek. Ik had nog nooit zo veel bloed gezien.

'Mama!' schreeuwde ik opnieuw en het volgende moment werd ik naar achteren getrokken. Iemand hield me met een zachte, maar toch stevige greep bij mijn moeder vandaan.

'Mama wat gebeurt er!' Tranen stroomden over mijn wangen en ik was de pijn in mijn knie en handen vergeten. Ik had geen idee wat er om me heen gebeurde, maar ik wist genoeg om te weten dat het niet goed was. Mijn mama bloedde ook, betekende dat dat ze pijn had? Waarom reageerde ze niet?

Het geluid van sirenes kwam steeds dichterbij. Ik schreeuwde om mijn moeder, maar iemand bleef me bij haar weghouden. Ik wilde dat ze me losliet, zodat ik bij mijn moeder kon zijn. Ik wilde haar troosten zoals ze mij altijd troostte. Ik wilde haar hand vastpakken en haar steunen zoals ze altijd voor mij deed als ik was gevallen.

De sirenes waren gestopt en mensen in felgekleurde kleding renden naar mijn moeder. Normaal gesproken vond ik de sirenes interessant, maar vandaag was alle interesse verdwenen. Een vrouw kwam op mij afgerend en ze tilde me op, hierdoor kon ik geen kant meer op.

'Ik wil naar mijn mama toe,' huilde ik tegen de vrouw. Ik kon nog net haar gezicht zien, ze keek me vriendelijk aan.

'Je kan nog niet naar je mama,' zei ze zacht. 'Ik beloof je dat je straks naar haar toe mag.' Lichtelijk gerustgesteld liet ik me door haar meevoeren. Ik wierp nog één blik achterom, naar mijn mama. Ik zag een glimp van haar voordat mensen ervoor stonden en haar uit het zicht onttrokken.

Achteraf gezien waren het allemaal leugens, want dat was de laatste keer dat ik haar zag.

~

Welkom lezer bij mijn verhaal Going Out!

Dit verhaal is compleet sinds 21-11-2021. Het was een persoonlijke uitdaging voor mij, maar ik ben er super trots op. Ik ben ook ontzettend blij dat Going Out een van de winnaars was van WeWrite2022 in de categorie Young Adult! Dat betekent echt heel veel voor me. :)

Bedankt dat je dit verhaal een kans geeft en veel leesplezier! <3