Going Out

Hoofdstuk 48

POV Alyce

Aan alle goede dingen kwam een eind.

De vakantie verliep te snel. De tijd voor Javen om terug naar Spanje te gaan kwam te snel. Het liefste stapte ik samen met hem op dat vliegtuig, alles om geen afscheid te hoeven nemen. Alleen dat was niet hoe het leven werkte. School wachtte hier op mij, mijn laatste jaar voordat ik naar de universiteit zou gaan. Javen had zijn studie in Spanje en zijn familie.

We stonden in de vertrekhal van Schiphol. Nog even en dan moest Javen echt vertrekken, als hij zijn vlucht wilde halen. Hij stond nu vlak voor me, zijn tas naast hem op de grond en zijn handen in de mijne.

'Vergeet je me niet?' grapte hij zacht. Hij bracht zijn hand naar mijn wang en veegde een traan weg die ik zelf nog niet had opgemerkt.

Ik stapte naar hem toe en klemde me stevig aan hem vast. Meteen voelde ik zijn armen om me heen en zijn warme adem in mijn nek. 'Dat zou ik nooit kunnen,' zei ik zacht, terwijl ik waterval aan tranen probeerde tegen te houden. 'Ik ga je bellen tot je er gek van wordt.'

Javen lachte zacht. 'Daar hou ik je aan.' Zijn hand gleed door mijn haren. Voorzichtig liet ik hem los. Zijn blik verplaatste naar de twee mensen achter mij. 'Zorgen jullie goed voor haar?'

Met een glimlach keek ik om naar Ralph en Lela. We hadden de afgelopen dagen samen doorgebracht. Ralph en Lela waren bevriend geraakt met Javen op een manier die ik nooit had kunnen voorspellen, laat staan dat ik erop had durven hopen. Ik wist niet wat het was, maar ze klikten gewoon.

'Tuurlijk doen we dat,' zei Lela meteen. Ze duwde me plagerig opzij en trok Javen in een knuffel. 'Vergeet je ons ook niet?'

Javen lachte en knuffelde haar terug. 'Nooit.'

De twee lieten elkaar weer los en ik durfde erop te wedden dat ik een glinstering in Lela's ogen zag. Ik trok mijn beste vriendin naar me toe en sloeg mijn arm om haar heen. Ze deed hetzelfde bij mij.

Javen had niet alleen een band opgebouwd met Lela en Ralph, maar ook met mijn oma. Hij was met pianolessen begonnen, maar eigenlijk vooral zodat hij met mijn oma kon praten over zijn moeder. Soms ging ik mee en genoot ik van de verhalen die de twee vertelden.

Ralph stapte naar voren. Hij had een broederlijke glimlach op zijn gezicht en gaf Javen zo'n jongensachtige knuffel, maar ze bleven net even langer staan. Ik zag dat Ralph iets zei, maar het was zo zacht dat ik het niet verstond. Javen knikte toen hij zich terugtrok.

Nog een keer wendde Javen zich tot mij. Ik liet Lela los en stapte naar hem toe voor een laatste knuffel. Een knuffel die ik nooit meer wilde laten eindigen, wetende dat Javen dan zou vertrekken.

'Ik moet echt gaan Alyce,' lachte hij zacht. 'Anders mis ik het vliegtuig.'

Ik klemde me steviger aan hem vast. 'Dan mis je die maar,' wierp ik terug. 'Dat betekent in ieder geval dat je langer bij me blijft.'

Javen lachte en ik maakte me van hem los. Hij veegde mijn haren achter mijn oor. Ik stapte naar voren, sloeg mijn armen om zijn nek en drukte mijn lippen op de zijne. Meteen stapte hij dichter naar me toe, sloeg hij zijn armen om mijn middel en kuste hij me teder terug.

Al mijn emoties legde ik in de kus, wetende dat dit mijn laatste kans was om hem aan te raken in een hele lange tijd. Ik liet mijn hand langs zijn wang glijden, voordat ik hem losliet en naar achteren stapte.

Hij keek me aan met zo veel liefde dat ik mezelf moest tegenhouden om niet toch met hem mee te gaan in dat vliegtuig. Desnoods zou ik in een koffer kruipen, het maakte me allemaal niet uit.

'Ik hou van je,' fluisterde ik zacht. Ik streelde zijn wang en nam ieder klein detail van hem in me op.

Javens hand vond mijn ketting en streelde de kleine figuren. De figuren die onze nachtmerries tegenhielden. Die ons vertelden dat dit de werkelijkheid was. 'Ik hou ook van jou,' zei hij terug. Nog een laatste aanraking gleed over de ketting en over mijn wang. Nog een laatste tedere kus op mijn voorhoofd.

Waarna hij zich omdraaide en echt vertrok.

Ik voelde mezelf bijna uiteenvallen terwijl ik hem weg zag lopen. Het was nog erger dan de eerste keer, toen ik vertrok om terug naar Nederland te gaan. De band die we hadden was zo gegroeid de laatste dagen, dat ik niet meer wist wat ik zonder hem aan moest.

Lela kwam naast me staan en sloeg een arm om mijn middel, terwijl ook zij Javen nakeek. Ralph kwam aan mijn andere kant staan en sloeg zijn arm om mijn schouders. Ik sloeg mijn armen om mijn vrienden heen en als sterk front keken we onze vriend na. Deze twee mensen zorgden ervoor dat ik niet uiteenviel. Zij hielden alle stukjes van mij bijeen en ik wist dat ze dat zouden blijven doen. Mijn vriendschap met Lela en Ralph leek eindelijk weer zo sterk te worden als dat het ooit was geweest.

Javen keek nog een keer achterom. Hij had een verdrietige uitdrukking op zijn gezicht, maar er brak een glimlach uit toen hij zag hoe we hem nakeken. Zijn ogen vonden de mijne en hij knikte.

Hij wist dat mijn vrienden er voor me zouden zijn. Dat alles goed zou komen.