Lynphea Academy: School Of Magic

Chapter 21

Chapter 21: Lucky

HER FACE fell and smacked her arm. But the latter just amusingly laughed while watching at her. Hindi makapaniwalang napailing si Maxhione at inubos nalang ang kinakain dahil talagang gutom na siya. Mayamaya pa ay sumunod si Art para makakain na rin at nang mapatingin siya sa katabi, tumaas baba ang kilay nito sa kanya.

"Baliw." Ang tanging nasabi niya at hindi na nagsalita para iligpit ang pinagkainan niya.

Pinanood niya si Art na kumain at hindi maiwasang mapaisip sa ginawa nito sa kanya kanina. She owe her a lot. Ang dami na nitong ginawa sa kanya na hindi niya nasuklian ng kahit ano. Yes, she already said thanks but, that's not enough for her. Gusto niya ring bumawi sa binata sa paraang alam at gusto niya. He's really one of a kind. His moves were unpredictable and unexpected. Ang hindi niya inaasahang bagay na magagawa nito ay kaya naman pala nitong gawin.

No wonder..

Napabuntong hininga siya at niyakap ang kanyang tuhod. Nang sa gayun ay hindi siya ginawin kahit papaano. The sun was now slowly abends and she was watching it in awe. Alam niyang ilang ulit na siyang nakakakita ng sun set sa mundo ng mga tao pero sobrang kakaiba sa mundong ito. The sun looks huge and the light was too wide. Pero ang init na mararamdaman ay katulad lang sa mundong ginagalawan niya noon.

"It's beautiful, right?"

Hindi na siya nag-abalang lingunin ito dahil kilala na niya kung sino ito. Without looking at him, she nodded her head.

"Yeah. It's mesmerizing."

"It's reflecting in your eyes.." napakurap-kurap siya. "the light coming from the sun, it's reflecting in your eyes and it's more beautiful. For me."

Tuloy ay bigla siyang nahiya na lingunin ang binata dahil sa pinakawalan nitong salita. She swallowed and tightly hug her knees when the breeze of air hug her too. Natigilan lang siya nang maramdamang may pumatong na jacket sa kanyang balikat at nang lingunin niya kung sino ito, bahagya siyang napangiti.

"Salamat." She clutched the jacket and sniff it secretly. It smells so good. It smells exactly like him. Hindi nakakasawang amuyin at hindi masakit sa ilong.

"You're welcome." Muli itong naupo sa tabi niya pero may sapat na espasyo silang dalawa. Pero kahit na gano'n, parang kakapusin na naman siya sa paghinga.

"Anong plano mo pagkarating sa Alvan?" Tanong niya mayamaya nang manaig ang katahimikan sa kanilang dalawa.

Professor Hermes gave them two days to enjoy the Alvan. Aba siyempre, kailangan na kailangan 'yon. Sa haba ba naman ng kanilang paglalakbay patungo sa Alvan? Malamang kailangan din nilang mag enjoy sa lugar na 'yon kahit ilang araw lang.

"I don't know. I was planning to go home."

"Oh?" Napalingon siya rito. "malapit lang ba ang Veldora sa Alvan?"

"Nope. Pero kung sa Alvan ako dadaan, mas mapapadali ang pag-uwi ko. I can use my vampire speed to go home. Kaya mukhang hindi ako makakasama sa inyo sa Alvan."

"Lucky you. Makakasama mo na ulit ang mga magulang mo."

Natahimik ang kanyang katabi kaya kumunot ang noo niya dahil baka may mali siyang sinabi. Nakatitig lang siya rito na pinagmamasdan ang araw na pababa.

"Yeah. But, am I lucky?"

Napakurap-kurap siya at natigilan sa sinabi nito. Hindi agad siya nakabawi para sagutin ang tanong nito pero ang totoo, hindi naman niya alam kung ano ang isasagot.

"I just thought.. I'm not yet free. I was not doing anything in my own free will. Lahat ng ginagawa ko.. ay kagustuhan ng iba. Ang kanilang gusto na gawin ko. Now I'll ask you, am I lucky?" He glanced at her and she was kinda shock when she saw how his eyes sparkled in sadness. He was gently looking at her and her heart clenched in pain while seeing him like that.