Ağrayan başımı elimle ovmaya başladım. Başım çatlıyordu resmen. 1 saattir ders çalışmak için oturduğum masanın başında hiçbir şey yapmadan durmuştum öylece.
Derin bir nefes verip daha sert ovdum parmaklarımla. Ama ağrısı bir türlü geçmiyordu.
Dün gece hiç uyuyamamıştım. Ağlamaktan uykum gelmemişti bile ve şimdi ise sabahtan beri ağzıma bir şey sürmemiştim. Kısacası iğrenç bir haldeydim. Kendimi bok gibi hissediyorum.
Devamsızlıklarım bayağı artmıştı. Bugün cumartesi olduğu için okula gitme derdim yoktu ama pazartesi mutlaka gitmeliydim. Zaten annem halimi gördükçe üzülüyordu bir de ona okulsal dertlerimle sorun çıkartamazdım.
Sabah içtiğim ilaçtan bir tane daha çıkardım. Hapı ağzıma attım ve bardağımda kalmış birazcık suyla birlikte içtim. Aç karnına 2 hap içmiştim resmen... Ama yapacak bir şeyim yoktu, midem ne herhangi bir şey alabiliyordu ne de ben hapsız ayakta durabiliyordum.
Yemek kokusu alınca kusasım geliyordu son bir kaç gündür.
Neyseki haplar biraz olsun ağrıyı dindirmeme yardımcı oluyordu.
Kalemi tekrar elime aldım ve önümdeki soruyu bir kez daha okudum. Ödevlerim birikmişti, bu yıl sınav senemdi ve ben hiçbir şey yapamıyordum. Belkide San'ın dediği gibi mental çöküşteydim kim bilir...
Paragrafı bilmem kaçıncı kez okuduktan sonra bakışlarımı şıklarda gezdirdim. Tam o anda tüm dikkatimi büsbütün bölen bildirim sesi kulaklarımda yankılandı.
Hongjoong'tan iki yeni mesaj.
Bakmak istemiyordum. 1 haftadır onun çoğu mesajına kısa cevaplar verip geçiştiriyordum ama o sanki kendisini bana hatırlatmak istermiş ve yaramı daha derin açmak istermiş gibi hep mesaj atıyordu.
Sikeyim, sadece bir mesajı bile bana bu kadar merak ve heyecan vermemeliydi...
Hongjoong:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hongjoong: tamamlar mısın🥺
Kalbim atmayı bıraktı, gözlerim şahit olduğum şey karşısında afalladı. Sadece iki mesajıyla beni nasıl bir duygu karmaşasına sürüklediğinin haberi bile yoktu...
Delirecektim. Neydi şimdi bu mesaj? Ne yapmaya çalışıyordu? Neden tam onu aklımdan çıkarmışken tekrar aklıma giriyordu?
Terlemeye başladığımı hissettim. Parmaklarım titremeye başladı. Hayır, mesaj atmayacaktım. Çünkü bunu yaparsam güçsüz düşerim, çünkü bunu yaparsam onun yüzünden girdiğim bu duruma ondan aldığım tek bir umutla hiçbir şey olmamış gibi davranmaya başlarım. Çünkü bunu yaparsam benliğime hakaret etmiş olurum.
