[93]

1.3K 229 2
                                    

[Unicode]

အခန်း(၉၃):ရှိန်​လောက်သည့် Talent နှင့် ဆုံးရှုံးလိုက်ရသည့် ညလယ်စာ


"ငါ့အစ်ကိုကြီး လိမ်လည်တယ်ဆိုတဲ့ အထောက်အထားရှိလို့လား?"

ထိပ်ပြောင်လူသည် သူ့အကျီလက်ကို သူကိုယ်တိုင်မတင်ကာ ခန္ဓာကိုယ်ကို စစ်ဆေးရန် ထန်​ရှောင်းယွီကို တိုက်တွန်းနေစဉ် တစ်ဖက်လူတွေက ဟားတိုက်ရယ်​မောနေကြသည်။

လျှပ်စီးလိုအလျင်နှင့်အတူ ထန်​ရှောင်းယွီသည် ထိုလူ၏အင်္ကျီကို ကော်လံမှတစ်ဆင့် ဖွင့်ဟလိုက်ရာ ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့ ကြယ်သီးများ ပြန့်ကျဲသွားခဲ့သည်။

ဆုနိုသည် စူးရှစွာ ရှိုက်လိုက်မိသည်။အင်္ကျီတွေကို တစ်စစီ ဖြဲလိုက်တာ အရမ်းပြင်းထန်တာပဲ!

ထန်​ရှောင်းယွီသည် သူ့အင်္ကျီအောက်မှ ဖဲချပ်တစ်ကတ်ကို ထုတ်ယူလိုက်ပြီး စားပွဲပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။

"မဆိုးပါဘူး။" ထိုလူက ပြုံးပြလိုက်ပြီး သူ့ဒေါသကလည်း ပြေသွားသည်။ “မထူးဆန်းပါဘူး။အစ်ကိုကြီးဟန်က ဒီလူငယ်နှစ်ယောက်ကို ဘာလို့ခေါ်လာတာလဲလို့ ငါ သိချင်နေတာ"

“ဆက်ရအောင်။” ထန်​ရှောင်းယွီသည် ကတ်များဝေငှရန် ကတ်​ဝေသူအား အချက်ပြပြီး သူ့ထိုင်ခုံသို့ ပြန်သွားခဲ့သည်။

သူ​ ကြောက်​ရွံ့မှု တစ်စုံတစ်​ရာတောင်​မပြသွားဘူး! အရမ်းမိုက်တယ်!
ဆု​ရှောင်းနိုသည် ထန်​ရှောင်းယွီကို စိတ်ထဲကနေ ချီးကျူးလိုက်၏။ ငါလည်း ဒီလိုဖြစ်ဖို့ သင်ယူသင့်တယ်!

"ဒီကတ်က သူ့ခါးကို ဘယ်လိုရောက်သွားလဲ မင်းမြင်လိုက်လား?" လော့လီသည် ခေါင်းကို ငုံ့ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ဆုနိုသည် ဒါကို လုံးဝသတိမထားမိပေ။ဒါ​ပေမယ့် ဖုံးကွယ်ထားရမယ်! သူက အေးစက်စက်ဖြင့် ကိုယ်သိကိုယ်တတ်​ကြောင်း အခိုင်အမာ ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။
"ဒါ​ပေါ့!”

ငါယုံကြည်မှုရှိရမယ်။ပြောရရင် ငါက ဂန်းစတားပဲ!

"ဆိုးလိုက်တာ။ ကိုယ် သတိမထားမိလိုက်ဘူး။အဲဒီအချိန်တုန်းက သူ ဒီလိုမျိုးလုပ်လိုက်တယ်ဆိုတာကို ဘာလို့ တိုးတိုးလေးကပ်မပြောတာလဲ?" လော့လီသည် သူ့အနားသို့ တိုးကပ်လာသည်။

ဖက်ရှင်ကျသည့် မစ္စတာ ||မြန်မာဘာသာပြန်||Where stories live. Discover now