Living with my Mortal Enemy (samlyden)

Chapter 17

Alyssa's POV

Pagkalabas ko ng bahay ay sakto namang nakauwi na rin si denden. Ang tagal naman niyang umuwi. Pero 6 pa naman eh. Tska sana hindi ako malate ngayon. Malapit na rin kasing mag-7. Ang aga ko ngayon kasi ngayon lang nakauwi si denden.

"Oh, papasok ka na?"Tanong nito sa akin.

Tinanguan ko naman ito, "Oo. Nagmamadali ako ngayon eh."

"Ang aga mo naman ata!?"Takang tanong nito sa'kin.

"Hindi ako maaga. 6:30 am na nga eh. 7 yung pasok ko."Sagot ko pa rito.

"Bakit matagal ka dati? Ngayon, ang aga mo."— Den.

Should I tell her why I was always late? Aish! Bahala na nga, "Kasi den, pinagsisilbihan pa kita. Ang tagal mo kasing gumigising. Inaantay pa kitang magising talaga. Diba yung pasok mo 9?"

"Oo."Sagot nito sabay tango.

"May pasok ka ba ngayon?"Tanong ko sa kanya, "Kung meron, maligo ka na. Ang layo pa naman ng pinagtatrabahuan mo."

"Ehhh??? Susunduin naman ako ng jowa ko mamaya kaya okay lang."Sagot naman niya.

"Sige, aalis na ako ha!? Baka malate na naman ako eh. Lapit ng mag-7 kasi."Paalam ko naman sa kanya.

"Sige."Maglalakad na sana ako ng bigla niya akong tinawag, "Ly."Napalingon naman agad ako dito, "Ingat ka."Tinanguan ko lang siya.

Pero nung tinalikuran ko ito ay napangiti ako. Ugh! Alyssa Valdez, napakarupok mo talaga pagdating sa kanya. Itigil mo nga yan.

...

"Wow, himala! Di ka nalate?"Asar ni ella sa akin habang tumatawa.

Napatingin naman ako sa relo, "7 na nga eh. Edi late pa rin ako."

"But atleast nakaabot ka diba?"Sambit ni ella.

"Wala kasi si denden. Nag-overtime kaya maaga siya ngayon."Michelle giggles.

"Kakadating nga lang nun eh. Mga 6:30 pero okay lang yon. Atleast medyo maaga ako ngayon."Napangiti nalang ako.

"Hinahanap ka ulit ni ma'am samantha. May pupuntahan daw kayo mamaya."— Ella.

"Kukuha na naman siguro yun ng ideas sa mall. Puntahan ko na nga."Sabi ko nalang.

Nakita ko pang nginitian ako ng dalawa kaya I rolled my eyes at them. Mapang-asar na tingin na naman. Hindi ko naman sila pinansin at sa halip ay dumiretso ako sa office ni samantha. As usual, kumatok pa rin ako. Tapos pinapasok niya lang ako agad.

"Andito ka na pala. Your almost in time."She said seriously, "But nevermind, atleast nakabahol ka ngayon kahit papaano! May pupuntahan tayo."

"Kukuha na naman ng ideas sa iba?"Tanong ko rito.

"Hindi."She directly said.

"Oookay?"Yun nalang ang tangi kong nasabi.

...

Where are we? Bakit kami nandito? Yung resto na 'to...

"Ma'am, what are we doing here?"Hindi ko na napigilang magtanong sa kanya.

"Gusto ko lang bisitahin tong resto namin? Ako ang nagmamanage nito dati. Gusto ko lang makita kung may pinagbago ba tong resto na 'to."Paliwanag pa niya.

Inikot niya ang kanyang mga mata. I saw her painful eyes while looking at the resto. What's her story? Parang nangungusap ang kanyang mga mata.

"What are you doing here?"This is her dad, lumapit ito sa gawi namin, "Our restaurant is okay. Simula nung tinanggalan kita ng karapatan dito."

"Dad..."Sambit niya dito.

"Bakit ka ba nandito?"Ramdam ko ang inis ng kanyang daddy sa kanya.

"Gusto ko lang pong mabisita yung restaurant na minsan ko ng minanage dati."Sagot niya dito. Kita ko ang lungkot ni samantha sa kanyang mga mata.

"You don't have to visit here. Hindi ka naman kailangan ng restaurant na ito na minsan mo na ring naibagsak."Nagulat ako sa sinabi ng kanyang daddy.

"Almost."Samantha corrected him.

"So what? Muntik mo pa ring maibagsak 'to. Buti nalang may sumalba nito at nakikipagbusiness partner sa akin para maisalba lang itong restaurant na 'to."Galit na sabi ng kanyang daddy sa kanya, "Umalis ka na. Your just wasting your time here."

Tumalikod na ito at tuluyang lumabas ng restaurant.

"Alyssa?"Tawag sa akin ng kanyang daddy, "Take care of her."Tinanguan ko lang ito at sumunod na rin ako kay samantha.

He wants me to take care or his daughter pero pinahiya niya si samantha? Pinagalitan niya pa sa harapan ko. I'm not siding anyone pero ramdam ko talagang ang lungkot ni sam kanina. Parang maiiyak na siya anytime.

"Here."Inabutan ko siya ng panyo ko pero tumanggi ito, "Okay ka lang?"

"I'm okay."She calmly said, "I don't want other people seeing me like this. Kaya kalimutan mo nalang yung nangyari. Ayoko ring kaawaan ako ng mga tao."

"Hindi ako naaawa, ma'am sam. Gusto ko lang na damayan ka."Hinawakan ko ang kanyang likod pero iniwas din din ito.

"Don't touch me. Bumalik na tayo."Naglakad na ito papunta sa kotse.

Sumunod lang din ako sa kanya. Hindi naman talaga ako naaawa sa kanya. I just want to comfort her. But as usual, masungit pa rin siya.

(A/N: credits to the rightful owner in twitter. Guys, please, kung gusto niyo pa ng kaganapan dito at kung gusto niyong ilayag ko pa ang samly. Mag-BBS SAMANTHA naman kayo para ganahan ako. Kapag si samantha ang aalis this week, I don't think, itutuloy ko 'to. Sa fanfics or sa pbb  nga lang lalayag ang samly eh)