Living with my Mortal Enemy (samlyden)

Chapter 7

Den's POV

"Oh den, ang bilis mo naman. Kumain ka na ba?"She asked. I just looked at her, "Bakit ganyan ka makatingin? May ginawa na naman ba ako?"

Iniilingan ko ito, "Wala naman. I just want to rest. Ikaw nalang kumain kung gusto mo. Wala rin naman akong gana kasi nakita kita."

"Ang sakit mo talagang magsalita."Pailing-iling nitong sabi, "But it's okay. Pero sana wag masyadong masakit. Tagos kasi sa puso eh."She joked.

It's a joke but I know a part of her is true. Ang sakit ko naman talagang magsalita.

"Dati sila ella lang ginaganyan mo kasi kapag kinukuha nila ako sa'yo, sinusungitan mo sila. Ngayon, ako na."Nagbuntong-hininga ito.

Tinaasan ko ito ng isang kilay ko, "Prinsesa ako ng katarayan diba? Hindi naman pwedeng sila lang yung tatarayan ko. Dapat ikaw din. Since we're already enemies na rin naman."

"Sana may mameet akong girl na mataray din like you pero just like you din before. Yung iba lang yung susungitan niya kapag lumalapit siya sa akin. Tapos susungitan niya lang ako kapag nagseselos."Pahayag pa niya habang nakangiti. She looked at the sky while smiling.

I rolled my eyes at her, "Ang lalim ng imagination mo. As if makakahanap ka ng babaeng katulad ko."She looked at me shockingly, "I mean, ako yung prinsesa ng katarayan. Kaya walang makakapantay sa katarayan ko."

Baka maging totoo yung sinabi ni bea. And iniimagine na rin ni ly yung makakasama niyang babae. Sana hindi siya makahanap nun. Ako lang naman yung prinsesa ng katarayan eh. Periodt, no erase! Wala ng iba pa. Ako lang yon. Kaya lang, pati si ly, natarayan ko na rin.

She smirked, "Ang sungit mo. Itigil na natin tong pagiging enemies natin."

"That's our title, it's not our title for nothing."I told her.

"Aba't pinaninindigan mo talaga yan, ah!?"She said while she have a little smile on her face, "Kumain ka nalang."

"Ayokong kumain diba?"I rolled my eyes at her again, "Tapos na akong kumain. Magkasama kami ni bea kanina."

"Your with her?"Gulat pa niyang sambit sa akin, "Gusto ko tuloy sumama sa work mo tomorrow. To see her na rin since I already miss her."

"Susunduin ako ng suitor ko bukas. Magiging thirdwheel ka namin kaya you better not coming with me sa work."I directly told her.

"Hindi mo pa rin pala binasted yang manliligaw mong tukmol."Napakunot noo ako sa kanyang sinabi.

"LY!"Inis kong sambit sa kanya.

"What? Totoo naman eh. Tukmol naman talaga yang manliligaw mo. Hindi na ako magtataka kung lolokohin ka niyan."Tugon pa niya, "Mukha palang eh, hindi na makapagkakatiwalaan."

"Ang judgemental mo naman."Inis kong sabi sa kanya, "Excuse me but my suitor is a gentleman. And I can trust him the most. Plus he's better than you. And he's so sweet and caring unlike you."

"Wow! Parang hindi ako caring, ah!? Excuse me, princess libero pero caring akong tao. Tinatanggihan mo lang."She said.

"Kasi ayoko!"Mariin kong sabi.

"Oh diba? Ayaw mo naman pala. Tapos sasabihin mo sa aking hindi ako caring. Halos lahat nga ng tao gustong magpaalaga sa akin eh. Tapos ikaw, ayaw mo?"Pagmamayabang pa niya.

"Ang yabang! Akala mo naman talaga."Sinamaan ko ito ng tingin, "Ang taas naman ng tingin mo sa sarili mo. Kanina, sinabi ko, walang makakapantay sa katarayan ko. Pero what if makameet ka nga ng kagaya ko? For sure, di din magpapaalaga yon sa'yo if ever."

"Let's see, den."She smirked before leaving me here in the sala.

Bwesit talaga tong valdez na 'to. Akala niya siguro ikinaganda o ikinagwapo niya yung pagmamayabang niya. Hindi ko naman kasi maipagkakaila na mapag-alaga talaga siya kahit nung di ko pa tinapos yung friendship naming dalawa. Honestly, madali ka talagang maattach sa kanya.

Hindi ko nga alam kung bakit ko siya natitiis ng ganito eh. Siguro kasi ayoko magkafeelings sa kanya. Mas masisira yung friendship namin kapag pinagpatuloy pa namin. Hangga't may feelings pa siya sa akin, di ko pa pwedeng ipagpatuloy. I want her to moved on muna.