ေရွာင္းက်န႔္ကားေပၚကမဆင္းခင္သူ႔လက္ေကာက္ ဝတ္ကို တင္းတင္းျပန္ဆြဲထားသည့္ဝမ္ရိေပၚကို ၾကည့္လိုက္သည္။
"ခဏေလးပဲေလ ရီယို...နာရီဝက္တည္း..."
"နာရီဝက္ေနလို႔မွ ျပန္မထြက္လာေသးရင္ ကိုယ္ဝင္လာခဲ့မွာေနာ္..."
"အင္းပါ ကိုကို႔ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းၿပီးတာနဲ႔ျပန္ထြက္လာခဲ့မွာ...ကားထဲမွာပဲေစာင့္ေန ဟုတ္ၿပီလား..."
ဝမ္ရိေပၚ မ်က္လုံးမ်ားမွိတ္ခ်ကာ ပင့္သက္ရွိုက္လိုက္သည္။
"နာရီဝက္ထက္ေတာ့ မပိုခဲ့ေစနဲ႔..."
ေရွာင္းက်န႔္၏ လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဝမ္ရိေပၚလႊတ္ေပးလိုက္သည့္အခါ ေရွာင္းက်န႔္က သူ႔သုံးထပ္အိမ္ႀကီးရွိရာ ၿခံဝန္းထဲသို႔ေလၽွာက္လွမ္းသြားၿပီျဖစ္၏။
ျပန္ထြက္လာမွာပဲကို ဘာလို႔အေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး တာ့တာ ျပသြားရေသးတာလဲ။ အခ်ိန္မေရြးဝင္ၿပီးသြားျပန္ဆြဲထုတ္လို႔ရတာသိေပမယ့္ ဒီလူသားစိတ္မေကာင္းျဖစ္မယ့္အရာေတြကိုသူအတင္းအၾကပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး။ေခါင္းမာလြန္းတဲ့ ဒီလူသားက ဟိုလူ႔ဆီမွာ ခြင့္ျပဳခ်က္လိုခ်င္တယ္ဆို၍သာသူစိတ္ေလ်ာ့ၿပီး လႊတ္လိုက္ရတာျဖစ္သည္။
တကယ္ဆိုတစ္စကၠန႔္ေလးေတာင္ ဒီအိမ္ထဲျပန္မလႊတ္ခ်င္တာပင္။
_________ __________
ေရွာင္းက်န႔္ သူ႔လက္ထဲမွာကိုင္လာသည့္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေလးကို ၾကည့္ရင္း အေသအခ်ာျပန္ေခါက္လိုက္ၿပီးမွ သက္ျပင္းခ်ကာ အိမ္တံခါးကိုတြန္းဖြင့္လိုက္၏။
"က်န႔္..."
အိမ္မႀကီးထဲ ေရွာင္းက်န႔္ေျခခ်လိုက္သည့္အခါ ဧည့္ခန္းေထာင့္တစ္ေနရာမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနသည့္ ေလာ့ရန္က အံ့ဩတႀကီးျဖင့္လွမ္းေခၚလိုက္သည္။ေလာ့ရန္၏ ေခၚသံႏွင့္အတူ ေရွာင္းက်န႔္ဘက္သို႔ စူးရဲသည့္အၾကည့္ေရာက္သြားသည္က အိမ္အဝင္ဝတည့္တည့္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဧည့္ခန္းဆိုဖာေပၚမွာ ထိုင္ေနသည့္ ဟန္ရင္းထံမွ။ ေလာ့ရန္ကေတာ့ အလိုက္သတိျဖင့္ အိမ္အျပင္ဘက္သို႔ေရွာင္သြားလိုက္ၿပီျဖစ္၏။
ဟန္ရင္းက မ်က္သားေတြနီရဲေနၿပီး ႏွုတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ထားကာ သူထိုင္ေနရာေနရာသို႔တစ္လွမ္းခ်င္းေလၽွာက္လာသည့္ ေရွာင္းက်န႔္ကို မ်က္ေတာင္တစ္ခ်က္မခတ္ဘဲစိုက္ၾကည့္လို႔ေန၏။ ေရွာင္းက်န႔္ကေတာ့ ေလၽွာက္လာေနရင္း ေျခေထာက္ေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္သလိုျဖစ္လာရသည္။ ကိုကိုသူ႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္ဆိုတာ အရမ္းသိသာလြန္းသည္။
YOU ARE READING
A pair of red shoes by the river
Fanfictionမြစ်ကြောင်းလေးအတိုင်းလိုက်လို့သွားရင် ပြန်တွေ့မှာလား....
