[AN: Violent content alert !]
"ကၽြီ..."
ေဂဟာမွူးရွိရာ အထပ္သို႔ဝမ္ရိေပၚတက္လာၿပီး အခန္းတံခါးကို အသာတြန္းဖြင့္လိုက္၏။ ေမွာင္ပိန္းေနေသာအခန္းေၾကာင့္ အခန္းပိုင္ရွင္ရွိမေနဘူးဆိုတာသိသာ၏။ ဒါေတြကႀကိဳတင္ခန႔္မွန္းထားသည့္အရာပင္။ သူ႔ကမၻာငယ္ကိုၿပိဳကြဲေအာင္ႀကံရြယ္ခဲ့တဲ့လူဟာ လူေတြရွင္းတဲ့ဒီလိုေန႔ရက္ကိုေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္ဆိုလၽွင္ သူ႔အေနနဲ႔လည္း ေဂဟာကိုဘယ္သူမွျပန္မေရာက္ေသးတဲ့ဒီလိုအခ်ိန္ကိုသာအခ်ိန္မဆြဲဘဲေရြးခ်ယ္မည္။
ေမွာင္မည္းေနေသာအခန္းကို အလင္းရသြားေအာင္လုပ္ဖို႔ဝမ္ရိေပၚ ႀကိဳးစားျခင္းမရွိ။ သားေကာင္ကို အေမွာင္ထဲမွာ ေစာင့္ေနတာပိုၿပီးအခြင့္သာတယ္မလား။လူေတြဆိုတာ ကိုယ့္အသက္ကိုႏွုတ္ယူမယ့္မရဏမင္းကို ထင္ထင္လင္းလင္းေတြ႕ရသည္မဟုတ္။ ထိုနည္းတူသူသည္လည္း ထိုေဂဟာမွူးအတြက္ေတာ့ အသက္ဝိဉာည္ကိုကိုယ္တိုင္ႏွုတ္ယူမည့္ မရဏမင္းျဖစ္ေစရမည္။
ဝမ္ရိေပၚသူ႔လက္ထဲကပါလာသည့္ ေရနံဆီပုလင္းကို အခန္းၾကမ္းျပင္တြင္အသာခ်ထားလိုက္ၿပီး မီးျခစ္ကိုေဘာင္းဘီ အိတ္ကပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ လက္ထဲက အသားလွီးဓားကိုေတာ့ က်စ္ေနေအာင္ကိုင္ထားကာ အခန္းတံခါး၏ ေဘးနားက နံရံမွာေက်ာကို ကပ္ၿပီးခႏၶာကိုယ္ကို မတ္၍ အေမွာင္ထဲတြင္ ေသြးေအးစြာေစာင့္လို႔ေနသည္။ လူသားစားက်ားေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ပဲသားေကာင္ေတြကို လိုက္ခဲ့လိုက္ခဲ့ အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သူ႔ဂူရွိရာပဲျပန္လာမည္ပင္။အဓိကကေတာ့ စိတ္ရွည္ေနဖို႔သာ။
"ေခ်ာက္..."
ဝမ္ရိေပၚ တစ္ခ်က္မွ မလွုပ္ဘဲေစာင့္ေနရင္း မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္အၾကာတြင္ အျပင္ဘက္ကေနတံခါးခ်က္ဖြင့္လိုက္သံၾကားတာေၾကာင့္ ညာဘက္လက္ထဲကဓားကိုေျမႇာက္လိုက္ကာ အသင့္အေနအထားယူလိုက္ေလသည္။
တံခါးပြင့္သြားၿပီးေနာက္ လူရိပ္ဝင္လာသည္ႏွင့္တၿပိဳက္နက္ ဝမ္ရိေပၚ အေနာက္ဘက္ကေနထိုလူ၏ လည္ပင္းေသြးျပန္ေၾကာေနရာကို မွန္းဆ၍ဓားဦးခၽြန္ျဖင့္ထိုးခ်လိုက္၏။
"အား...."
ညအေမွာင္ယံခ်ိန္တြင္ အခန္းေမွာင္ေမွာင္၏ေထာင့္တစ္ေနရာမွလည္ပင္းကိုအုပ္ကိုင္၍ေအာ္လိုက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္၏ အသံနက္ႀကီးကႀကီးစိုးလို႔သြား၏။ အျပင္ဘက္သစ္ပင္မ်ားထက္၌ခိုနားအိပ္စက္ေနတဲ့ငွက္ငယ္ေတြေတာင္ အသံနက္ႀကီးေၾကာင့္ထိတ္လန႔္သြားဟန္ရွိၾကကာ ေဝးရာသို႔ပ်ံသန္းသြားၾက၏။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A pair of red shoes by the river
Hayran Kurguမြစ်ကြောင်းလေးအတိုင်းလိုက်လို့သွားရင် ပြန်တွေ့မှာလား....
