CHAPTER 7

37.8K 1.3K 662
                                    

Chapter 7

Finn Pov

Nakakapanibago na may kumakatok sa pintuan at inaaya akong kumain. Nakakapanibago na ang lambot ng hinihigaan ko at ang bango pa. Nakakapanibago na ang laki ng kama na inaakupa ko kumpara doon sa simbahan na minsan ay sa sahig ako natutulog dahil wala ng mahihigaan at wala ring mga banig at kumot. Nakakapanibago rin na may nagtatanong na sa akin kung kumusta ako. Kung ayos lang ba ako o kung ayos lang ba ang tulog ko o ayos lang ba ako sa silid ko.

It has been one week since I started living in Desmond's huge house with warm people around me. Manong Carlos and Manang Susan are so good to me. They treated me like family to them. I have learned that they are married, but one of them cannot reproduce. That is why they don't have a child. They wished to have a child, but God forbade it. Nonetheless, I can see how much they cherish one another. And I'm grateful enough because Desmond was surrounded by good people. It is no wonder why Desmond is also a great person. He didn't think twice about helping me back then and even let me stay in his house.

"Anak Finn, bakit di ka maglaro sa likod? May basketaball court si Desmond sa likod baka gusto mong maglaro doon. Nakakapagod na dito ka lang sa salas at hinihintay lang ang pagdating ni Desmond." Manang Susan said as she entered the living area.

When Manang Susan asked me if it was okay to call me her anak, the emptiness in my heart was filled with so much gratitude and happiness. I was longing for it. I was longing for parents. I have been longing for love for so long. That is why I let Manang call me that. Manang Susan and Manong Carlos called me their anak. And I like it so much. I feel like I already have a family.

"Hindi na po M-manang... dito na lang po ako."

Manang came closer to where I was sitting, crossed-sit. Manang held her hand out to reach for my head and ruffled my hair.

"Hindi ka ba komportable na tawagin akong nanay? O nay?"

I shook my head.

"It's... it's not like that po."

"Ganun naman pala. Tawagin mo na lang akong nanay o nay at tatay naman sa asawa ko. Mas gusto iyon ni Carlos."

Biting my lips I spread my arms and wrapped them around Nanay's Susan waist and rested my head on her soft belly.

"Thank you so much, nanay."

Humagikhik si nanay Susan at muling ginulo ang buhok ko.

"Kay Desmond ka dapat magpasalamat kasi siya ang nagdala sayo dito. Kung hindi dahil sa kanya hindi tayo magkakakilala."

My lips protruded and I pushed myself away from nanay Susan.

Binaba ko ang paa ko sa sahig. I looked down and saw my thighs and legs na wala nang sugat at nga galos. Hindi na nag-abot ang mga bago at dati kong mga sugat. Ngayon ay unti-unti nang nawawala ang mga konting sugat at galos ko doon.

My thighs were exposed since I'm wearing Desmond's old shirt and my overused shorts underneath. Sabi ni Desmond mga maliliit na damit niya ang binigay niya sa akin pero nagmumukha namang mga dress ang mga tshirts niya sa akin. Pero di na ako nagreklamo kasi binigay niya iyon sa akin kaya tinanggap ko iyon ng buong puso. And besides, who am I to decline his goodness.

[MUS3] Love In A Mess (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon