[MUS3] Love In A Mess (PUBLISHED UNDER IMMAC PPH)

CHAPTER 33

Chapter 33

Desmond Pov

Hindi ko talaga mapigilang di tumitig kay Finn na mahimbing nang natutulog dito sa tabi ko. I was glad that he was able to withstand me earlier in the tent. At least naka-one round kami na hindi siya nahimatay. I'm trying to be as gentle as possible when it comes to Finn, but whenever things get escalated, it seems like I've forgotten all the good things. I don't know. I just can't resist my habibi's charm. Fùck this! 

I slowly combed his hair and tucked it behind his ear. My habibi is just too cute and innocent. Hindi naman ako mahilig sa mga ganito noon. Hindi naman ako tumitingin sa mga ganito noon. Pero ngayon iba na. Sobrang iba na. Ayaw ko sa mga ganito na walang alam pero kay Finn. Lahat nagugustuhan ko. Kahit na sa simpleng kainosentihan niya di ako naiirita. Instead, I find it amusing and fùcking cute. I can live just by watching his silliness. Jesus!

Kanina nagpassed out ulit siya matapos ang one round. Tinulugan ulit ako. Matapos kami doon ay dinala ko na siya dito sa loob ng rest house nila ni Andrea at Zofia at saka para na rin malinisan ko ang sarili ko at si Finn.

"Desmond." Finn murmured, his hand was finding my body.

I moved a bit closer to him and hugged his body. Siniksik niya naman ang katawan sa akin at ang mukha sa dibdib ko. He really love this kind of thing. Gusto niya talaga na maunan sa braso ko at isiksik ang katawan sa akin. Nasanay na rin ako at nakagawian ko nalang na ipaunan sa kanya ang braso ko.

I gritted my teeth while still combing his soft hair. Naalala ko ang mga sugat—piklat niya sa katawan. Unang beses kong natitigan ng husto ang hubad niyang katawan sa unang gabi namin. Talagang nagulat ako at nagalit. Parang may pumutok na ugat sa ulo ko na nagpakulo ng dugo ko nang makita ko ang mga piklat sa katawan niya. Hindi kasi simpleng piklat iyon. Hindi iyon piklat dahil sa galos lang.

I know those kinds of scars. Those were deep scars. Those were deep wounds from his past. Hindi ko man alam kung bakit at ano ang dahilan kung bakit siya nagkakaganoon pero talagang nawala ako sa sarili ko sa mga sandaling iyon.

All I know was that Finn was a lonely boy, a lonely, helpless boy from the parish. Alam kong di ako perpektong lalaki sa kanya. I also have my own flaws and mistakes, but I'm working to be a good partner with him. I'm trying my best to be a good guy for him. Kahit na matagal na si Finn sa bahay ko. Napapansin kong hindi pa rin siya nag-oopen sa kanyang sarili sa akin. He may trust me, but not enough to tell me about his struggles, his miseries, and his past.

Alam ko namang di inaarte ni Finn ang pakikitungo niya sa akin pero may harang pa rin talaga sa pagitan naming dalawa. I know. I feel it. And I'm trying to break that wall between us. Kung hindi gusto ni Finn pagbuksan ako sa buhay niya. Ako ang papasok sa buhay niya. I'm way older than him, and I also know that he has his own pace of maturing, but this kind of thing shouldn't be taken for granted.

I love him. I am sure about that. That is why I want to protect him. I want to spoil him with the things I have. I want to make him happy.  Ayaw ko na siyang bumalik sa dati na walang kabuhay-buhay ang mga mata. Kasi may pakiramdam na ako e. May pakiramdam na ako na isa si Finn sa suicidal person. Naramdaman ko na ito noong nakita ko siya doon sa barko, doon sa hospital, at doon sa bahay ko. Pero di ko iyong pinagtuonan ng pansin.

I feel like a useless boyfriend for not knowing my partner's pains and torment.