"ဆေးလိပ်သောက်ချင်ပြီး မီးခြစ်တော့ဆောင်ထားရမှာပေါ့''
TaeYongအသံဟာရွှင်မြူးမြူး
DoYoungဟာ မျက်မှောင်ကြုံ့လျက် သူ့အားကြည့်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ဆေးလိပ်အား တစ်ချက်ရှိူက်သွင်းရင်း အငွေ့များကို TaeYongမျက်နှာရှေ့သို့မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။
နှုတ်ခမ်းကြားမှဆေးလိပ်အား လက်ကြားထဲသို့ပြောင်းလိုက်ရင်း..
"မင်းတို့ကဘာလိုက်လာလုပ်ကြတာလဲ''
DoYoung အပြောကြောင့် TaeYongမှာ ရင်ထဲနင်သွားသည်။
အနည်းဆုံးတော့ ''ကျေးဇူး''လို့ပြောရန်မမျှော်လင့်ပေမဲ့ ဒီလိုအကန်စကားပြောမည်လို့မထင်ခဲ့ပါ။
"Kim DoYoung မင်းဆေးလိပ်တွေသောက်ပြန်ပြီလား နောက်တစ်ခါဆို ငါတကယ်ရုံးခန်းကိုသွားတိုင်မှာနော်''
အတန်းခေါင်းဆောင်ဖြစ်သူ JaeHyunမှာတော့ DoYoung ဆေးလိပ်သောက်တိုင်း ထိုကဲ့သို့သာပြောသည်။
သူ့သူငယ်ချင်းလေးအားရုံးခန်းလဲမတိုင်ရက်။
DoYoungမှာ JaeHyunအပြောကြောင့် ပြုံးမိလိုက်ပါသည်။
"မင်းအဲ့ဆေးလိပ်တွေမသောက်စမ်းနဲ့
Lee TaeYong မင်းကလည်း မီးခြစ်တောင်ခြစ်ပေးလိုက်သေးတယ်နော် ''
JaeHyunဟာ သူ့ရှေ့မှနှစ်ယောက်အားမာန်မဲလိုက်သည်။
DoYoung လက်ကြားထဲမှဆေးလိပ်အားယူကာ ကြမ်းခင်းပြင်ပေါ်သို့ပစ်ချရင်းခြေထောက်နဲ့ နင်းကာမီးသတ်လိုက်သည်။
"ရော့ ဘာမှလဲသေချာမစားထားဘဲ ဒါလေးစားလိုက်''
JaeHyunဟာ သူဝယ်လာသည့်ပေါင်မုန့်နဲ့စတော်ဘယ်ရီနို့အား DoYoungဆီသို့ပေးလိုက်သည်။
DoYoungဟာ မယူပါ။
သူ့ဆေးလိပ်အား ဖျက်စီးလိုက်၍ကျေနပ်ပုံမပေါ်။
"မင်းမစားရင် ဒီနေရာကိုMayကို ဖုန်းဆက်ပြီးခေါ်လိုက်မှာနော်''
" Shit!!!စားရင်ပြီးရောမလား ပေး ပေး''
JaeHyunမှာသူ့စကားအလုပ်ဖြစ်သည်ကိုသိပြီး ရယ်လိုက်သည်။
"မရယ်နဲ့ ဟေ့ကောင်''
"ဘာလို့်သူ့ကိုခေါ်လာတာလဲ''
TaeYongမှာ ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်၍သာကြည့်နေသော်လည်း DoYoungက သူဒီနေရာလိုက်လာသည်ကိုသဘောကျပုံမပေါ်။
