DoYoungနှင့်TaeYongကြားမှာ ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုဟာ ပြဿနာဖြစ်ပြီးချိန်တိုင်းမှာ စကားမပြောဖြစ်ကြ၊ မတွေ့ဖြစ်ကြ၊ လုပ်ယူခြင်းမရှိသောရှောင်ဖယ်မှုများသာ။
ယခုတွင်လည်း ဖွင့်ပြောခဲ့သူ DoYoungအပြင် အပြောခံရသူ TaeYongပါ နှစ်ယောက်လုံးဟာ တစ်ယောက်အတွက်တစ်ယောက်ဟာ ဝိဉာဥ်ကဲ့သို့ပျောက်ချက်သားကောင်းနေကြသည်မှာ ရက်အတော်ကြာပြီဖြစ်သည်။
--May ဖုန်းဆက်လို့ရမလား --
အချိန်မတူကြသော နိုင်ငံဖြစ်သည့်အလျောက် TaeYongဆီမှာ ညနက်နေသော်လည်း Mayဆီတွင် မနက်ပိုင်း။
"ပြောလေ TaeYong "
ချက်ချင်းဆိုသလို ဖုန်းခေါ်လိုက်သော May..
"May...ငါဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ "
"ဘာဖြစ်လို့လဲ တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား TaeYong ah"
ဘာစကားမှပြန်ပြောခြင်းမရှိသည့် TaeYongကို Mayဟာ စိတ်ရှည်စွာစောင့်နေသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ် May "
"တောင်းပန်ဖို့ကလွဲပြီး ဘာပြောရမှန်းငါမသိတော့ဘူး May ရယ် "
"ခွင့်လွှတ်ပါတယ်...ဘာကြောင့်မှန်းမသိပေမယ့် ငါခွင့်လွှတ်ပေးတာမလို့... ဝမ်းနည်းမနေပါနဲ့ TaeYong... "
" ငါနင့်ကိုတကယ် သဘောကျခဲ့ပါတယ်..."
"ဒါဆို အခုသဘောမကျတော့ဘူးပေါ့ "
"တောင်းပန်ပါတယ် "
_____________________________________
"ဖွင့်ပြောလိုက်တော့ ရင်ထဲပေါ့သွားလား "
" တော်ပါတော့ Park SooYoungရယ် အတော်စပ်စုတာပဲ "
DoYoungနှင့်SooYoungအပြင် မေဂျာတစ်ခုလုံးဟာ ကျောင်းသားသစ်ကြိုဆိုပွဲအတွက်ပြင်ဆင်နေကြသည်။
တကယ်တော့ မေဂျာတစ်ခုလုံးသာမက တက္ကသိုလ်တစ်ခုလုံးပင်။
မေဂျာတစ်ခုစီအတွက် tentတစ်ခုစီထိုးရင်း မုန့်ရောင်းသူကရောင်း၊ ကစားမဲ့အရာလုပ်သူကလုပ်နှင့် မနက်ဖြန်အတွက်ကို ယနေ့ကတည်းမှပြင်ဆင်နေကြသည်။
ကံကြမ္မာကျီစယ်ပုံအရတော့ DoYoungတို့မေဂျာ tentနှင့် TaeYongတို့မေဂျာ tentဟာ ဘေးချင်းကပ်ရပ်။
