" မင်းတို့ နောက်နေတာတော့မဟုတ်ဘူးလား...မယုံဘူး ငါမယုံနိုင်ဘူး..... "
"အဲ့လိုပြောမယ်ထင်လား ဟား ဟား ဟား "
DoYoungတို့ပတ်သတ်မှုကိုJaeHyunထံဖွင့်ပြောမပြီး JaeHyunဆီမှတုံ့ပြန်မှုဟာမထင်ထားစွာ။
" မင်းက မအံ့ဩဘူးလား "
DoYoung ကမေးရင်း ဘေးမှ SooYoungကိုပါတစ်ဆက်တည်းကြည့်လိုက်လေတော့...
"ငါ့ကိုလာမကြည့်နဲ့နော် ငါဘာမှပြောမထားဘူး "
ခေါင်းခါလက်ခါရင်း ငြင်းနေသူSooYoung
" SooYoung ပြောတာမဟုတ်ပါဘူး ဒီအတိုင်း ခံစားမိနေတာ TaeYongကို အစက Mayကိုဖွင့်ပြောဖို့တိုက်တွန်းပေမယ့် သူက တွန့်ဆုတ်နေတာလေ အဲ့တာကြောင့်တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုလို့ထင်ခဲ့ပေမယ့် အင်း...Luhan Hyungတို့ဆီ အရက်သောက်တဲ့ညက အဲ့ဒီမှာ ကျိန်းသေသွားတာပဲ "
" မင်း... မင်းကတွေ့လိုက်တာလား "
TaeYongကမေးလာတဲ့အခါ JaeHyun က TaeYong ပုခုံးပေါ်လက်တင်ရင်း ခပ်ကြီးကြီးပြုံးကာ...
"သူငယ်ချင်း မင်းက မူးပေမယ့် အမူးမပါးလိုက်တာ ထိအောင်နမ်းပြီးမှမှောက်ရမှာလေ "
JaeHyun စကားကြောင့် TaeYongအပြင် DoYoungပါ မျက်နှာရဲတက်လာပြီး SooYoungမှာတော့ ပါးစပ်ပိတ်ကာ အသံမထွက်အောင်ကြိတ်ရယ်နေသည်။
" Jeong JaeHyun! မင်းပါးစပ်ကိုပိတ်! "
စားပွဲပေါ်မှတစ်ရှူးဘူးနဲ့ပိတ်ပေါက်ချိန်မှာတော့ JaeHyunဟာ လက်နဲ့လှမ်းဖမ်းရင်း တဟားဟားအော်ရယ်သည်။
" အများကြီးမတွေးကြပါနဲ့! တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်သဘောကျနေရင်ပြီးတာပဲမလား ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း အရမ်းခေါင်းထဲမထည့်နဲ့ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါကမလွယ်ဘူးဆိုတာတောင် ဆုံးဖြတ်ချက်ချနိုင်ခဲ့တဲ့ မင်းတို့ကိုလေးစားတာမလို့ မင်းတို့ဘက်မှာအမြဲရှိတယ် ''
"ငါရော...ငါရော "
JaeHyunနှင့်အတူ SooYoung ကပါ JaeHyunစကားကိုထောက်ခံကြောင်းပြောလာတာကြောင့် DoYoungမှာ အမှန်တကယ်ကို ကြည်နူးမိသည်။
TaeYongဟာလည်း ထိုကဲ့သို့ပင် ပြုံးနေသည်။
ချစ်ရတဲ့သူတွေ ကိုယ့်အနားရှိတဲ့ခံစားချက်ဟာ ဘယ်အရာနဲ့မှလဲလို့မရနိုင်လောက်အောင် ခွန်အားကြီးမားလွန်းလှပါရဲ့။
