April Café တွင် DoYoung အချိန်ပိုင်းအလုပ်လုပ်နေသည်မှာ တစ်ပတ်ပင်ရှိပြီဖြစ်သည်။
ထိုနေ့တွင် အလုပ်လုပ်ရန်ပြောသောအခါ မထင်မှတ်စွာပင် Luhanတို့ကလည်း အလုပ်သမားခေါ်ရန် စီစဥ်ထားတာဖြစ်သဖြင့် ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာလက်ခံသည်။
"DoYoungရေ Hyung စျေးခဏသွားလိုက်ဦးမှာမလို့ နာရီဝက်လောက်ပဲ ကြာမှာသိလား''
အလုပ်လုပ်သည်မှာ တစ်ပတ်သာရှိသေးသော်လည်း သင်လွယ်တတ်လွယ်သော DoYoungဟာ ဖျော်စပ်နည်းများကို အတော်အသင့်လုပ်တတ်ပြီဖြစ်၍ Luhanမှာ စိတ်ချလက်ချ မျက်နှာလွှဲထားနိုင်သည်။
နောက်မှသိရတာဟာ Sehunက Companyပိုင်ရှင် CEOတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အားလပ်ချိန်တွေမှာ ဒီဆိုင်လေးအားလာကူခြင်း။
DoYoungဟာ သူသောက်ရန် Cappuccinoတစ်ခွက်ဖျော်လိုက်သည်။
ကြားရက်ဖြစ်သည့်အပြင် နေ့ခင်းဖြစ်၍ ဆိုင်တွင်လူရှင်းနေသည်။
ထိုစဥ် တံခါးဖွင့်လိုက်သောကြောင့် မြည်သွားသောခေါင်းလောင်းသံနှင့်အတူ DoYoung ဟာ နှုတ်ဆက်စကားဆိုသည်။
"ကြိုဆိုပါတယ် ဧည့်သည်''
"DoYoung..ဘယ်လိုလုပ် ဒီကိုရောက်နေတာလဲ''
DoYoungဟာ အသံကြောင့်မော့ကြည့်လိုက်ချိန်တွင် သူ့မျက်စိရှေ့ရောက်နေသူဟာ..
မတွေ့တာ သုံးပတ်ကျော် တစ်လနီးပါးကြာပြီဖြစ်သော TaeYong။
ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ထင်သည်။ အနက်ရောင်မဟုတ်တော့သော ခေါင်းမှ ဆံပင်အရောင်ဟာ အပြာရင့်ရောင်နှင့်အတူ တစ်မျိုးထူးဆန်းနေသည်။
နဂိုအတိုင်းချောမောမှုတို့ဟာ ပျောက်မသွား။
"မင်း ပြန်ရောက်ပြီလား''
DoYoungဟာ ခပ်ဖျော့ဖျော့ပြုံးရင်းပဲမေးလိုက်သည်။
"အင်း မနေ့ကပဲ...နေပါဦး ပြန်ရောက်ပြီလားဆိုတော့ ငါနိုင်ငံခြားသွားမှန်းဘယ်လိုသိတာလဲ။ ပြီးတော့ မင်းကရော ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ.. Luhan Hyungရော ဘယ်မှာလဲ ငါသုံးပတ်ကျော်ပဲမရှိတာကို ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ''
"မင်းမေးခွန်းတွေကလည်းများလိုက်တာ ''
TaeYongဟာ သူပါလာသော အိတ်ထုပ်များကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်ရင်း ခုံတစ်ခုမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။
