" ငါ့သမီးကတော့လှလာလိုက်တာဟေ့"
အိမ်သို့ပြန်ရောက်လာပြီဖြစ်တဲ့Mayကြောင့် ဧည့်ခန်းဟာ အနည်းငယ်ဆူဆူညံညံ။
DoYoungမေမေ၊ Mayဖေဖေနှင့်အတူMayကသာအပြန်အလှန်စကားပြောနေပေမယ့် DoYoungဟာတော့ ဆိုဖာထောင့်လေးမှာသာ ငြိမ်သက်စွာထိုင်လို့နေသည်။
တစ်ချက် တစ်ချက်အကြည့်ချင်းဆုံမိတဲ့အခါ အို့တို့အမ်းတမ်းအပြုံးတွေက DoYoungမျက်နှာမှာပေါ်လာပေမယ့် Mayဟာတော့ သူ့မူအတိုင်းအမြဲတမ်းရွှင်ပျပျပြုံးပြသည်။
" ခရီးပန်းနေရောပေါ့ နားတော့လေ "
Mayဖေဖေရဲ့ဆော်ဩမှုနှင့်အတူ Mayဟာ ပြင်ဆင်ထားသော သူမရဲ့အခန်းထဲသို့ဝင်သွားလေပြီ။
DoYoungဟာတော့ အနေခက်နေဆဲလေထုကြောင့် စကားသွားပြောဖို့လည်းမကြိုးစားခဲ့ပါ။
စိတ်ပြေလက်ပျောက်ခြံအတွင်းဆင်းထိုင်နေတော့ အသံမြည်လာသောဖုန်းကြောင့် ကြည့်လိုက်ချိန် မျက်နှာမှာ အပြုံးတို့ဖြစ်ထွန်းရပြန်သည်။
" ဘာလဲ "
ဖုန်းကိုင်လိုက်ပြီးပထမဆုံးပြောလိုက်သောစကားသံဟာ ဘုနဲ့ဘောက်ဖြစ်လို့ တစ်ဖက်မှ ရယ်သံသဲ့သဲ့ဟာလည်း ဖုန်းအတွင်းပျံလာလွှင့်လာသည်။
" ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့ဖုန်းကိုကိုင်တဲ့အသံတဲ့လားကွာ ဒီဟာက "
"မင်းက ဘယ်လိုပြောစေချင်လို့လဲ "
"ဟယ်လို ကိုကိုတို့ဘာညာ..."
"တိတ်! ဆက်မပြောနဲ့"
နောက်ထပ်ရယ်သံသဲ့သဲ့လွင့်ပျံလာလေတော့ DoYoungလည်းလိုက်ရယ်မိသည်။
" Mayရောက်ပြီ သိလား "
"အင်း သိတယ် Group Chatထဲစာလှမ်းပို့ထားတယ်လေ "
" သိလား...သူနဲ့ပြောစရာတွေအများကြီးရှိနေပေမယ့် ဘာပြောရမှန်းလည်းမသိဘူး "
"မင်းကစကားစလိုက်တာနဲ့ Mayကရေပက်မဝင်အောင်ပြောလာလိမ့်မယ် "
" အင်း....မသိသေးဘူး...ဒါပေမယ့် မနက်ဖြန်ကျောင်းမလာဘူးနော် အလုပ်သွားရမှာမလို့ "
"ဟာ...မတွေ့ရတော့ဘူးပေါ့ "
"အပြန်လာခေါ်လေ မင်းတွေ့ချင်ရင်ပေါ့ "
