Twin Heart

Desisyon

Naramdaman ko ang hangin na dumadampi sa pisngi ko. ang lamig ng simot ng hangin.

nagpakawala ako ng buntong hininga. Buti na lang at bakasyon na, wala na ako dahilan para umiwas at makita ko pa sila dalawa.

Dama ko pa din ang sakit sa puso ko. Naramdaman ko na naman ang luha ko pumapatak. kagabi pa ako ganito. gustuhin ko man wag umiyak pero hindi ko mapigilan ang mga luha ko tumulo.

Ang tao minahal ko, binigay ko ang tiwala ko, pinasakay lang pala ako, pinaikot lang , pinasakay at sinaktan.

nakarinig ako ng katok mula sa pintuan ng kwarto ko. mabilis ko pinahid ang mga luha ko.

"pasok". mahina ko sabi.

Bumugad sa akin ang nakangiti lalaki na mayhawak ng tray at may laman na pagkain.

"breakfast in bed?". masigla sabi nito.

naglakad ako palapit sa lamesa kung saan niya ito nilapag. sinuklian ko siya ng mahina ngiti.

"okay ka na ba?". pagaalala tanong nito.

Tumango ako sabay upo habang pinaglalaruan ang pagkain.

"Anak. kung may problema ka sabihin mo lang sa akin hah. ayoko nakikita kita ganyan" pagaalala sabi ni papa.

inangat ko ang ulo ko at tumango dito. "Anak. sorry nga pala noon. sorry kung napabayaan kita. gumuho n ang mundo ko simula nung nawala ang mama mo. nakalimutan ko meron pa pala ako anak". nakita ko ang luha nito tumutulo. "Anak sana mapatawad mo ko. lalo nung pinagkasundo kita sa lalaking hindi mo naman mahal kasi ala-". paputol nito sabi.

Mabilis ako tumayo at binigyan ng yakap ito. "pa!". sabi ko sabay yakap dito ng sobrang higpit unti unti na din nahuhulog ang mga luha ko. " sorry din pa. sa mga nasabi ko. mahal kita pa mahal na mahal". sabi ko.

halos taon na ang sinayang namin ni papa dahil sa alitan namin. parang nagbago ang lahat simula nung namatay si mama. pero alam ko si mama din ang may dahilan para magkabati kami ni papa at magbalik sa dati.

napatanggal ako sa pagkayap at napatingin sa mga mata ni papa. "Pa. gusto ko pumunta sa America. magsimula ulit tayo dun pa. yun tayo lang. gusto ko makalimutan ang lahat ng masasakit at masasama nangyari dito sa lugar na to".

nakita ko nagulat si papa sa sinabi ko.

"hindi solution ang pagtalikod harapin mo ito anak". sabi ni papa.

"pa, please! haharapin ko din ito hindi lang ngayon. hindi ko pa kaya pa masyado masakit baka hindi ko kayanin.". mahina ko sabi.

Nakita ko tumango si papa. "kung yan ang pasya mo. aayusin ko na ang mga kaylangan". tumayo ito at iyakap ulit ako bagai umalis sa kwarto ko. Napatingin ako sa key chain nanakasabit sa cellphone ko.

ito ang dapat na gawin ko. Ang lumayo sa lugar na to ang kalimutan ang masasakit na pangyayari. Alam ko hindi habang buhay matatakbuhan ko ito alam.ko darating din ang araw na magkikita kami ulit. at sa pagdumating na araw na yun may lakas ng loob na ako humarap sa kanila un. at sana pagdunating ang araw na yun wala ang sakit dito sa puso ko.