Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Sizi seviyorum.
#Bölüm Şarkıları#
Gripin, Durma Yağmur Durma
t.A.T.u., All The Things She Said
* * * * *
"Hiç seçilen olmayacaksın, kimse senin için elini taşın altına koymayacak. Sen hep başkaları için taşın altında ezilen kişi olacaksın. Alış küçük kızım, yoksa ölürsün."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir hayalin kollarında olmalıydım. Bu an gerçek olamazdı. Nefesim birinin bana sarılmasıyla kesilemezdi, kalbim güzellikle hızlı atamazdı. Bu an gerçek olamazdı çünkü gerçekler güzel olmazdı.
Güzellikleri hak eden biri değilken, onun bana sarılmasını hak eden biri hiç değildim. Ben onlara iyi davranmamıştım. İyi şeyler yapmamış, onları bir süre boyunca kötü hissettirmiştim. Bunlara rağmen bana sarılması akıl karı değildi. Doğru hiç değildi, olamazdı da.
Kaya bana sarılırken aklımda canlanan sahne Kaya'ya sarılmamı engelledi. Kokusu içime dolmasın diye nefesimi tuttum. Kaya'nın sarılması benim için bir hayal bile olamazdı. Hayaller güzeldi ve ben hayallerimi onlarla harcamazdım.
Hayır, dedim kendi kendime. Sana bunu yapmasına izin verme.
Beş yılı düşündüm. Ne hayal ettiğimi, neler yaşadığımı ve nelerin üstesinden geldiğimi hesapladım. Bunu sorgularken hiç Kaya'ya sarılma hayali kurmadığımı hatırladım. Ben kendime onları yasaklamıştım. İçten içe onları bilsem de, öfkelerini hissetsem de onları hayatıma yansıtmamıştım. Hayallerim vardı ama hiçbirinde onlar yoktu.
Bahalar haklı olamaz mıydılar? Hatalı olan kişinin sadece ben olduğumu düşünüyordum ama bütün hataları tek başıma sırtlamanın benim için ne kadar yıkıcı bir şey olduğunu hiç hesap etmiyordum. Hataları yapan bendim ama buna sebep olanları nasıl görmezden gelebilirdim?
Bütün bu yükleri sırtlamak herkesin dediği gibi sadece benim için başka bir hataydı. Kendime bir daha hata yapmamak için söz verdiğim yerde bile bu yükleri sırtımda taşımaya devam ederken hep yeni bir hata daha yapıyordum. Buna bir son vermeliydim.
Buraya geldiğim ilk andan beri hep mantığımla hareket ettiğimi sanıyordum ama şu an bulunduğum durum şu ana kadar kalbimle ve duygularımla hareket ettiğimi gösteriyordu. Devre dışı bıraktığımı sandığım kalbim buraya gelmemle yeniden bana egemen olmaya başlamıştı. Bunu yeni fark etmek kanıma dokundu.
Eğer mantığımla hareket etseydim asla bu duruma düşmezdim. Kalbim bir zehir gibi vücuduma egemen olmuş olabilirdi ama ben bunun panzehrini bir kere bulmuştum. Bir kez daha bulur, bu durumdan kurtulurdum.
