Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları...
"Dans eden iki kişi vardır ama kalpler her dansta tekleşir."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Benimle dans eder misin Berçil Ayvaz?"
Tek bir soru, iki kalp, duran tek bir nefes.
Kalbim durdu duyduğum soru üzerine.
Yıllar oluyordu kalbim böyle şahlanmayalı ve yine yıllar oluyordu böylesine korkmayalı. Tanıdık olan hisler tekrar üzerime çöktü, gözlerimi kırpmadan Kaya'ya baktım.
Korkularımın geçtiğini düşünüyordum daha düne kadar ama şimdi hissettiklerim bunun tam tersini gösteriyordu. Korkuyu beş yılda hiç hissetmemiştim çünkü beş yıldır Kaya'yı hiç görmemiş, ondan böylesine bir adım almamıştım. Korkularım geçmemişti sadece karanlıkta saklanmışlardı. Işığın üzerime vuracağı anı beklemişlerdi ve artık ışık tam üzerlerine düşmüştü. Korkular yavaş yavaş ruhuma saldırırken hiçbir tepki veremedim.
Seninle sadece tek bir dans değil Kaya Baytan, hayatımda edebileceğim bütün dansları ederim, demek istedim ama sesim çıkmadı.
Çünkü edemezdim, çünkü bizden geriye hiçbir şey kalmamıştı ve bunu demek bazı şeylerin itirafı olurdu.
Bu an doğru değildi, mantığım haykırıyordu ama duymazdan geliyordum.
O an heyecandan daha çok korkuyu hissettim. Ellerim karıncalandı, adım atarsam düşermiş gibi hissettim. Duruşun her şey olduğunu düşünen ben için bu an büyük bir cezaydı.
İnsanlar alkışlamaya başladığında gözlerimin içinin bile titrediğini hissettim. Gözlerimi, Kaya'nın ela gözlerinden çekip bana uzattığı eline çevirdim. Daha önce tutmayı reddettiğim elini şimdi yine bana uzatmıştı. Bu gurursuzluk değildi ama ne olduğunu da anlamıyordum işte. Kalabalık tezahürat yapmaya başladığında kulaklarımı kapatıp arkama bakmadan deli gibi koşmak istedim.
Kaya'yı bir kez daha yüzüstü bırakamazdım. Ona bir kere daha acımasızca davranıp arkamı dönemezdim.
Bana bir ömür gibi gelen saniyeler başkaları için on saniye bile değildi.
Bütün hissedeceklerime ve ağrıyacak yanlarıma rağmen Kaya'nın uzattığı elini tuttum. Kaya, elini tutmamla elimi eline hapsetti. Eskisinden daha coşkulu alkış sesleri kulağıma dolduğunda bu sefer alkışa ıslık sesleri de eşlik etmişti. Kaya beni oturduğum yerden kaldırdıktan sonra beni arkasına alıp mekanın ortasına götürdü. İnsanlar geçmemiz için bize her yol açtığında ağlamak istemiştim.
