Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları...
Yeni bölüme hoş geldiniz aşklarım. Hepinize keyifli okumalar dilerim.
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın, çok öpücük.
#Bölüm Şarkıları#
Gri, Korkak
Adele, Set Fire ToTheRain
* * * * *
Sevgili Günlük, bu geceyi günceme yazacağım ama bir daha asla hatırlamak istemeyeceğim.
Kendimden nefret ediyorum, böyle biri olmaktan da. Ama başka nasıl davranılır bilmiyorum. Acının beni içeriden yiyip bitirdiğini hissedebiliyorum. Ebediyen oradaymış gibi hissettiriyor. Benden hiç gitmemiş gibi, bende ondan hiç gidememişim gibi.
Boğazıma oturan yumrudan kurtulmaya çalışmayı dün gece bıraktım, artık varlığını kabul ediyorum. Kapıların yüzüme hiç açılmadığını, açılan bir kapının da yüzüme çok sert kapatıldığını da anlayabiliyorum artık. Tüm hayatım kapıların önünde beklemekle geçti, annemin bile. Kız çocukları her ne kadar babaya düşkün olsalar da anneleriyle özel bağları vardır. Ben o bağa hiç sahip olamadım ama olmaya çalıştım henüz küçük bir çocukken. Çocukluğumdan asla o bağa sahip olamadığı için daima nefret edeceğim. Şimdi o bağ aramızda olmadığı için ne kadar memnun olsam da kalbimde yarasını daima taşıyacağım. Annem bana eğer aramızda bir bağ varken tüm bunları yapmış olsaydı bunların üstesinden gelemezdim. Yine gelemiyorum ama en azından bunu bilmek tamamen çökmeme engel oluyor.
Çok kötü hissediyorum ve bundan daha da kötüsü bu hissin nasıl geçeceğini biliyorum ama kendime yardım edemiyorum. Bir yarayı sevdiğinde iyileşmesine izin vermezsin ama o yarayı sevmezkeniyileştirememek çok canımı yakıyor. Sanırım ebediyen bu yarayı taşımak zorunda kalacağım.
Berçil'inGüncesinden
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir an için onlarca şey yapmak istedim. Ölmek istedim mesela geçen senelerde en çok, defalarca yerimden kalkacak kadar çok istedim. Yapmadım. On sekizimde kendi evimden çıkıp gitmek istedim defalarca. Kaldım. Kaya'dan nefret etmek istedim. Etmedim. Beril'e içimdeki öfkeyi anlatmak istedim. Anlatamadım.Tüm dünyaya acımı duyurmak istedim. Hep kendime sakladım.
Bir an için onlarca savaş verdim. Kimsenin bu savaşlardan haberi olmadı ama verdiğim savaşların sonunda olduğum kişiden hep nefret ettiler. Biri bile neden böyle biri oldun sen demedi. Hep suçladılar, bir neden sorusu bile çok görüldü bana.
