Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları...
Yeni bölüme hepiniz hoş geldiniz, ballarım. Uzun bir süre olduğunun farkındayım ve bunun için özür dilerim. Bugün ilk defa azdığım geçmişten bir bölümü okuyacağız, merakla yorumlarınızı bekliyorum.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın, sizi çok seviyorum.
#Bölüm Şarkıları#
Cem Adrian, Herkes Gider Mi?
Billie Eillish, Happier Than Ever
* * * * *
Kabusu fısıldayacağım kulağına Bir ninni gibi, Uykuya dalarken tek hissettiğin Seni aşağıya çeken canavarların eli olacak. Tanıdık bir hissin peşine düşeceksin hayatın boyu, İnsanlar tarafından aşağıya itilecek Dibe çekileceksin, Seni aşağıya çeken canavar, elini tuttuğun, Bir gece göğsüne bastırdığın, insanlar olacak. Yavaşça dalacak, hızla düşeceksin Nasıl kalkılacağını hep bilecek, Nasıl yeniden düştüğünü asla anlamayacaksın, Bir sonbahar gecesi terk edecek, Terk edileceksin. Büyüyeceksin güzel kızım ve bu, senin canlı intiharın olacak. Canavar sensin Canavar kalbin Canavar onlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22/08/2014
Bir masal biliyorum, bir ninni gibi başlayan ve uyku üzerime çöktükçe kabusa dönüşen. Babamın bana asla okumadığı o masalı sabahları ben kendime okuyorum.
Tatlı bir kabusun içinde başlıyorum güne, sabahları uyanıyorum ve yaptığım ilk iş aynaya bakıp gülümsemek oluyor. Gün ayıyor ama içim karanlıktan hiç sıyrılamıyor. Ben hep geceyi yaşıyorum, hep soluk darbesinden yara alıyorum.
Bunu yapanlar kim bilmiyorum, bunu bana neden yapıyorlar onu da. Sadece acıttığını biliyorum ve bu his beni öldürecekmiş gibi geliyor.
Sabahları uyanıyorum ve bundan nefret ediyorum.
Birkaç saate on sekiz oluyorum, kalbimdeki ağrı çok büyük.
Zaman geçtikçe ağırlaşacak ve herkesin hayali olan o on sekiz bana kabus olacak, hissetmekten de öte, biliyorum.
Saat sabahın yedisi, ben çoktan on sekiz oldum. Beril'in yanıma gelip bana sarılmasının üzerinden yedi saat geçti, Kaya'nın arayıp beni sevgiye boğmasından ise yedi saat on dakika. Buna rağmen kalbimde bir ağrı var ve bir şeyler yanlış geliyor.
Haziran 22'yi gösteriyor takvim, hemen üzerinde ise B&B Doğum Günü yazıyor. Beril yazdı, unutmamam için çünkü geçen sene unuttuğumu sandı. Aslında unutmadım, sadece hatırlamak istemiyorum. Doğmuş olmayı dilemiyorum ve bu gerçeği yapabildiğim kadar görmezden geliyorum.
