Geçmişimi bir toprağın altına gömerken o günler de bıraktığım herkesten koşarak uzaklaşmıştım. Giderken büyük bir bomba patlatmış ve hepsinin benden nefret etmesine neden olmuştum. Ben, beni seven kim varsa onların içlerine benim için öfke tohumları...
Hepiniz yeni bölüme hoş geldiniz aşklarım, iyi okumalar dilerim.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lüfen. Bunlar beni çok motive ediyor.
#Bölüm Şarkıları#
Dolu Kadehi Ters Tut, İçimde Bir Sıkıntı
* * * * *
"Yeni bir başlangıç bazen eskiyi affetme hikayesidir."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gidecek yol kalmadığında, atacak bir adımın daha olmadığında yolun tersine yürümeye başlardın. Geriye doğru yürür, her şeyin başladığı yere geri dönerdin. Geri döndüğün yer başladığın yerle aynı olmasa bile eskiden tanıdığını sandığın insanlar orada olduğunda başlangıca varmış olurdun.
Ankara'da ileriye atacak bir adımım daha kalmamıştı. Sorunlarımı göz ardı ediyor, sorun yokmuş gibi davranıyordum. Yaralarımıniyileştiğini söylüyor ama geceleri yara izlerine dalıyordum.
Üzerini kapattığım her olay ufak bir rüzgarla ortaya çıkıyor, beni mahvediyordu. Gülüşlerim soluyordu, mutlu olamıyordum. En mutlu olmam gereken zamanlar da sadece mutluymuş gibi davranıyordum. Çözdüğümüzannettiğim ama aslında çözemediğim sorunlar ayaklarıma dolanıyor, gülüşlerimi ve en mutlu anlarımı benden çalıyordu.
Bunun daha fazla olmasına izin veremezdim.
Vermemiştim.
Keşke verseydim.
İyi ki vermiştim bir yerde.
Şimdi geçsem bugün Ankara'da hayatına devam eden kızın karşısına, ona bugün olanları anlatsam ve nerede olduğumu söylesem o kadar çok kızardı ki bana... Göğsüme vurur, hesap sorar hemen oradan uzaklaşmamı söylerdi. Ama, derdim ona. Ben bu şehir de onun çatısının altında daldım huzurlu bir uykuya. O yanımda otururken kabus görmeden uyudum.
Konuştuğum kişi kendimdim ama bu cümlemden sonra ne yapacağımı bilemiyordum. Yine de gitmem gerektiğini mi söylerdim kendime yoksa susar ve kabullenir miydim? Anlar mıydım bugünü mü yoksa?
Çok kısa bir süre düşündüm.
Anlardım. Ne olursa olsun, ne kadar kızarsamkızayım kendime ben kendimi beni anlamayan herkes için anlardım. Bir kez ve bin kez defa anlardım.
Keşke geçmişe gidip kendime sarılabilseydim ve ona başkalarının onu anlamasına gerek olmadığını söyleyebilseydim. Saçlarını okşayıp, ona değerli olduğunu fısıldayabilseydim. Kimsenin ona vermediği değeri ben verseydim.
