Stall / კაბინა

თავი 14

"Oh,i had a dream that you couldn't

hear me screaming

Trying to tell you everything but it

wouldn't stop you leaving

I wanna wake up where your love is

'Couse your love is always waking

mine

I wanna break down where your

heart gets

So torn it's almost braking mine

I wanna lay here,lost and bitter

So long,I feel like i could die

I wanna tell you what my truth is

But it's buried down inside "

***

არ ვიცი ჰარის რა ვუპასუხო.

როდესაც ადამიანები ერთმანეთს გულს სტკენენ ისინი ბოდიშს იხდინ.

"ვიცი"

-ამაზე როგორ უნდა გავცე პასუხი?

ვიცოდი რომ ბოდიშს არ მომიხდიდა,მაგრამ ეს პასუხი ნამდვილად მოულოდნელი იყო.

თუ იცოდა რომ მტკენდა,რატომ აგრძელებდა ამის გაკეთებას?

არ ვიცი ჰარი ჩემს გამო თავს ცუდად გრძნობს თუ მხოლოდ სინდისი ქენჯნა აწუხებს.

როგორც მან ადრე მითხრა ის ბოდიშს არასდროს არ იხდის,რადგან თუ ვინმეს რამე ეწყინა ეს მათი ბრალია.

ამიტომ ახლა ის მხოლოდ ვდილობს რომ ჩემი ოდნავ ტკივილი შეამსუბუქოს.

ეს ყველაფერი თავს მატკივებს.

სანამ მე ვტიროდი,ჰარის ჩემს გარშემო ხელები ჰქონდა შემოხვეული და მაწყნარებდა.

მართალია მის წინაშე ტირილის ძალიან მრცხვენოდა მაგრამ მეტის შეკავება აღარ შემეძლო.

ალკოჰოლი ყოველთვის მოულოდნელ საქციელებს გვადენინებს.

ალკოჰოლი უფრო გულახდილს მხდის და ყველაფერს რასაც ვფიქრობ ხმამაღლა ვამბობ.

ერთი რამ მართალია.

მთვრალი ადამიანი ყოველთვის სიმართლეს ლაპარაკობს.

ჰარიმ მისკენ შემატრიალა და ლოყებიდან ცერა თითებით ცრემლები მომწმინდა,შემდეგ ჩემს სიმაღლეზე დაიხარა და თვალებში შემომხედა