Seungmin babasından ve evinden kaçarak Seul'a gider. Yeni bir hayat kurmaya çalışan Seungmin,karşısına çıkan gencin hayatı olacağını kim bile bilirdiki. Ama geçmişi onu bırakabilecek miydi bilmiyordu.
Sonunda gelmiştim. Ufak bir daire kiralayıp yerleşmeye başlamıştım. Zaten az bir eşyam vardı. Şimdi geriye sadece iş bulmak ve okul işi kalmıştı.
Okula nasıl gidiyorsun diye soracak olursanız,babam insanlara iyi birisiymiş gibi,mutluymuşuz gibi görünmek için okutuyordu. Evde de hiç çalıştırmazdı,sadece iş yaptırırdı. Okulun kütüphanesinde gizlice çalışırdım. Zaten bize şiddet uygularken böyle yapardı bilerek yüzümüze vurmazdı ama sırtımıza ve kollarımıza kemerle yada tekmelerle vururdu.
Küçük bı evdi ama yinede güzeldi. Merkezde olmasada yakınlarda bir yerdeydi. 3.katı tutmuştum. Evin kendinden bir kaç eşya vardı. Salonda iki koltuk ve kısa bı halı vardı. Mutfakta da bı kaç tabak,tava,bardak ve kaşık-çatallar vardı. Bide ufak bı masa. Yatak odasında da yerde battaniye ve bı dolap ile ayna vardı.
Evden kaçarken ise çantama elbise,noodle, Su,bı kaç atıştırmalık ve okul malzemelerimi, bayadan beri biriktirdiğim paramı koymuştum. Annemin de biriktirdiği paraları ve babamın kartını almıştım.
Eve alışveriş yapsam iyi olurdu. Hem banyo için, hem mutfak ve temizlik için almalıydım. Paranın hepsini harcamak istemiyordum. Çünkü daha okul ihtiyaçları ve evin masrafları vardı.
17 yaşımda olmama rağmen evi kiralamama izin vermişlerdi çünkü annemin bı akrabası yani Wooyoung Hyung sağolsun o yardımcı olmuştu. Okula da onun yardımıyla kayıt olucaktım.
Zaten iki ailenin içindende tek Wooyoung hyung ve San hyung sevip,yardım ediyordu. Onlarda evlilerdi. Annem ilk başta karşı çıksa da sonradan kabul etmişti. Onlar gerçekten çok güzel bir çiftti. Bundan bir yıl önce bir kız evlat edinmişlerdi. Şuanda 3 yaşındaydı. O çok tatlı ve güzeldi. Kocaman gözleri ve hafif dalgalı,kahvenin tonunda saçları vardı.
Babamın anneme ve bana yaptıklarını bilmiyorlardı,sadece anlaşamayıp bazen tartıştıklarını biliyorlardı.
Aslında birazda o yüzden buraya gelmeyi istemiştim çünkü onları çok özlemiştim. Evi temizleyip okul işinide hallettikten sonra onları ziyarete gitsem iyi olucaktı.
Yanıma paramı alıp evin anahtarını da alıp yola koyuldum. Bulmakta çokta zorlanmamıştım çünkü buraya bazen tatil için San hyungların yanına gelirdik. Onların evi de buraya çokta yakın olmasa buradaydı.
Akşam,geç olduğundan pekte bir açık yer bulamamıştım. En son bir market bulup içine girmiştim.
Önce temizlik malzemelerini daha sonrada diğerlerini almıştım. Atıştırmalık reyonuna gittiğimde,benim yaşlarımda birisi daha vardı. Tam cips alıcakken aşağıdaki çikolata kutusunu düşürmüştü. Etrafta elemanlardan yoktu. Yardım etmek için yanına gittim.
Bı kaç paketi elime alıp kutuya koydum. Kafasını kaldırıp bana şaşkın bı şekilde bakıyordu. Böyle çok tatlı gözükoydu. Ne diyorum ben yardım edip gidicem sadece,böyle şeyler düşünmemeliyim.
"Yardım edersem iyi olur diye düşünmüştüm,biraz fazla var çünkü." Hafif tebessüm ederek söylemiştim.
"Çok teşekkür ederim. Biraz uyku sersemiyim. Ne yaptığımı bilmiyorum. Zorla gönderildim de buraya o yüzden." Gamzeleri çıkacak şekilde gülmüştü. Çok güzel bı gülüşü vardı. İnsanın tüm sıkıntılarını unutturacak şekilde gülüyordu,insanın içi huzurla doluyordu. Hafif kıkırdamıştım bu dediğine.
En sonuncuları da koyarak bitirmiştik. "Yardım ettiğin için çok teşekkür ederim,sağol. " "Bı şey değil." "Umarım yine karşılaşırız." Diyip gülümseyerek el sallayıp gitmişti. Bende aynı şekilde ona gülümseyip el sallamıştım.
Son şeyleride alıp eve gitmeye başladım. Biraz ağırlardı zorlanıyordum. Bilerek fazla almıştım, dışarı çıkmayı istemiyordum pek çünkü babamın beni bulmasından korkuyordum.
Eve varınca aldıklarımı yerleştirip,yere battaniyeyi serdikten sonra uyudum. Yarın erkenden kalkıp kafelerde iş bulmaya çalışıcaktım.
Diğer bölümde görüşmek üzere. Yorum yazarsanız sevinirim çünkü düşünceleriniz benim için çok önemli. Kendinize iyi bakın:)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
