Geçmişin İzleri - CHANMİN

14.🌃

3.Kişi Anlatımı:
İkili birbirlerine şaşkınca bakıyorlardı. İlk Chan konuşmuştu.

"Yanlış anlamazsan bir şey sorucam. Neden benden özür diledin?"

"Konuşma yaparken son cümlem de sana bakıp gülümseyerek söylediğim için belki arakdaşların yanlış anlayıp senin üstüne giderler o yüzden öyle yaptığım için özür dilemiştim. Sen neden teşekkür ettin?"

Chan onun bu düşünceli halini sevmişti. Ona gülümseyerek bakıyordu.

"Arkadaşlarım öyle birisi değil,bir şey olmaz ayrıca. Teşekkür etmemim sebebi ise kek için teşekkür edememiştim o yüzden." Aslında arkadaşlarının peşini bırakmayacağını biliyordu Chan.

"Asıl ben teşekkür ederim,her şey için." İkisi de gülümseyerek birbirleri için parıldayan gözlerine bakmaya başladılar gülümseyerek.

Chan en son bakmayı bırakıp okuduğu kitaba bakmıştı çünkü eğer bakarsa gözlerinde kaybolacağını biliyordu,çıkmazın içine gireceğini biliyordu.

"Ne okuyorsun?"
Seungmin'de ona bakmayı bırakıp yanıtlamıştı.

"Kayıp ruh yitik beden."
(Bu bir Wattpad kitabı değil ama çok güzel bir kitap,okumanızı öneririm)

"Kitap okumayı çok mu seviyorsun?"

"Evet. Peki sen?"

"Pek okumam. Beş aydan beri aynı sayfayı okuyorum halbuki önsöz ama."
Seungmin güldüğünde Chan'da gülmüştü. Chan,Seungmin'in gülüşünde takılı kalmıştı. Chan dudaklarına baktığını anlayıp boğazını temizleyerek başka bir yere bakmıştı.

"Neler yapmayı seversin peki?"

"Basket-"
Zilin çalması ile cümlesi yarıda kalmıştı Chan'ın. Üstünü temizleyerek ayağa kalktı ve Seungmin'e elini uzattı. Seungmin eline baktı ardından elini tutup onu kaldırmasına izin verdi.
Seungmin hemen elini çekmişti ayağa kalktığında. Ama anlayamadığı bir şey vardı. Neden onun elini tekrardan tutmak istiyordu...

"İstersen başka zaman konuşabiliriz. Hatta okul çıkışında bizimkileri de çağırıp bir kafede oturup sohbet ederiz."

Seungmin isterdi ama çalışması gereken bir işi vardı. Sınıflarına doğru giderken Seungmin konuşmaya başlamıştı.

"Üzgünüm. Gelmeyi çok isterdim ama bazı işlerim var."

"Ah doğru ya,sen çalışıyordun." Seungmin biraz üzülmüştü. Yaşıtları gezip eğlenirken,o çalışmak zorundaydı.

Chan üzüldüğünü anladığında hemen karşısına geçip ellerini iki yana salladı gözlerinin önünde.

"Hayır,hayır! Sen beni yanlış anladın o anlamda demek istemedim gerçekten."

"Üzülmedim merak etme sadece bu ara fazla ödev veriyorlar ve yorgun oluyorum o yüzden böyle oldum."

"Peki. O zaman görüşmek üzere Seungmin." Chan gülümseyip sınıfına gitmişti, Seungmin'de aynısını yapmıştı ve dersi dinlemeye başlamıştı.

Okul bittikten sonra ve işe gittikten eve gelmişti Seungmin oldukça yorgun bir şekilde. Üstünü değiştirdi ve yemek yemeye başladı. Telefondan bildirim sesi gelince tedirgin olmuştu ama daha sonra okul grubu aklına gelmişti, muhtemelen ödev veriyorlardı. Ama susmayan bildirim sesleriyle dayanamayıp telefonu almıştı ve yemek yemeye devam etmişti.

Seungmin ekranda gördüğü yazı ile biraz kaşlarını çatmıştı daha sonra üstüne basmıştı.

Jeongin "Her Kafadan Var😎"grubunu oluşturdu