Geçmişin İzleri - CHANMİN

10.🌃

Chan:
Evden çıktığımızdan beri Jeongin'e ulaşamıyordum. İkinci derse geçicektik ama hala haber yoktu. Hyunjin'in sınıfına gittiğimde o da yoktu. Changbin'e sorduğumda, Felix'e de ulaşamadığını söylemişti. Onu bulursam iyi bir azarlıycaktım. Bu gün Minho gelmeyecekti.

Teneffüs zili çaldığında,Changbin ile tekrardan Jeongin'in sınıfına gidicekken,koridorda gördüğümüz dörtlü ile onlara doğru kızgın bir şekilde ilerlemeye başladık.

"Nerdesiniz Jeongin! Sabahtan beri arıyoruz! İyi bir açıklamanız olsa iyi olur." Demiştim,sadece Jeongin'e bakarak.

"Aynı şey senin içinde geçerli Felix, yoksa sonuçlarına katlanırsın."demişti Changbin sırıtarak.

"Önce bir sakin olsanız. Onların bir suçu yok,benim yüzümden oldu herşey."demişti Seungmin. Onun bu konuyla ne ilgisi vardı ki?

"Ne demek senin yüzünden Seungmin?" Demişti arkadan gelen bir ses. Jisung'tu.

"Önce bir yere otursak iyi olur aslında."
Hyunjin'in dediği üzerine dışarı çıkıp,ağaçların gölgesine oturduk. Sinirim az da olsa geçmişti.

"Onların bir suçu yok,onlara kızmayın lütfen. Sabah bana geliyorlarmış,bende marketten eve giderken biraz kötü oldum,onlarda bana yardımcı oldular."

"Biraz mı? Seungmin az kalsın bayılıyordun." Jeongin'nin dediği üzerine, Seungmin gözlerini büyüttü ona bakıp.

"Neden kötü oldun?" Sorduğum soru üzerine herkes ona dönmüştü.

"Biraz rahatsızdım o yüzden."

"Daha çok atak geçiriyordun. Bu tarz şeylerle alakalı bir kaç kitap okumuştum." Jeongin bir psikolog olmak istiyordu,o yüzden böyle şeylere oldukça ilgisi vardı. Ama anlamadığım neden atak gecirdiğiydi.
Seungmin'nin gözleri dolmaya başlamıştı. Ayağa kalkıp:

"Yardım ettiğiniz için teşekkür ederim." Bize bakmadan gitmişti. Neden birden böyle olmuştu ki?
Herkes onun arkasından bakarken, Hyunjin'in ayaklanması ile ona dönmüştüm.

"Ben Seungmin'in yanına gidiyorum,içinizden arkasından bakmak yerine benimle gelicek olan varsa gelsin. Onu sevdim yalnız bırakmak istemem."

Onu yalnız bıraksam şimdilik daha iyi olurdu. Daha sonra konuşabilirdim. Çünkü şuanda yalnız kalması onun için iyi olabilirdi.

Jeongin,Felix ve Jisung'da Hyunjin'in arkasından gitmişti.
Onu öyle gördüğüm için üzülmüştüm. Onu hep mutlu görmek istiyordum. Belki de onun için hediye alırsam mutlu olabilirdi.

"Az önce ne oldu öyle amk." Demişti Changbin.

Neden böyle olduğunu merak etmiştim ve ben bunu öğrenicektim. Onun arkasında değil yanında olucaktım.

Seungmin:
Bahçeden ayrılmam ile tuvalete gelmiştim. Bir kabine girip ağzımı kapatıp sessizce ağlamaya başladım.
Neden tam hayatımı düzene sokmaya başlarken gelmişti ki.
Aklımda bin tane soru vardı. Beni nasıl bulmuştu,buraya geleceğimi nasıl biliyordu. Acaba benim hakkımda ne düşünüyorlardı.

Dışardan Hyunjin'in seslenmesiyle,ağlamamı durdurmaya çalışıp göz yaşlarımı sildim.

"Seungmin biliyorum bizi istemiyorsun ama en azından aç. Belki sarılırsan yada yanında olursak iyi olur."

Dudaklarımı ısırıp,ellerimi yumruk yapıyordum. Beni böyle görmelerini istemiyordum. Bana acımalarını,üzülme lerini istemiyordum.

Açıp açmamakta kararsız kalmıştım. En son dayanamayıp açmıştım kafamı eğip.

Hyunjin'in bana sarılmasıyla rahatsız olsam da şuan da ihtiyacım vardı. Annemin yanına gidemiyordum. Onun soğuk mermer taşına sarılamıyordum.

Duran ağlamam yine başlamıştı. Hyunjin benden ayrıldığında,karşımdaki üç kişiyi daha yeni görmüştüm. Onlarda bana sarıldığında içim huzurla kaplanmıştı.

Onlara alışmıştım. Yeni tanışsak da,sanki onları uzun zamandır tanıyor gibiydim.

En son ağlamam bittiğinde elimi ve yüzümü yıkayıp,sınıfa geçmiştik.

"Seungmin ne zaman istersen bize anlatabilirsin." Demişti Felix gülümseyerek. Bende gülümsemeye çalışarak derse dönmüştüm.
Jisung yanıma gelip kulağıma fısıldamıştı.

"Onların önünde bir şey yapmadım ama üzülmeni istemem. Ayrıca özür dilerim."
Demişti. Ben şok olmuş bir şekilde ona bakıyordum.

"Ne dedin,çocuk şoka uğradı resmen."

"Seungmin aramıza döndüğünde seslen."
Felix'in dediği üzerine kendime gelip dersi dinledim.

Okul bitmişti sonunda. İşe gitmek için yola çıkmıştım. Bu gün yeterince yorucu bir gündü benim için.

İşten çıktıktan sonra eve gelmiştim. Üstümü giyip yemek yedikten sonra tam dersimi yapıp yatacağım sırada kapı çalmıştı.

Nasıl gidiyor. Umarım beğeniyorsunuz dur. Görüşmek üzere. İyi günler:)