Seungmin babasından ve evinden kaçarak Seul'a gider. Yeni bir hayat kurmaya çalışan Seungmin,karşısına çıkan gencin hayatı olacağını kim bile bilirdiki. Ama geçmişi onu bırakabilecek miydi bilmiyordu.
Seungmin: Sabah yatağımdan başımın ağrımasıyla kalkmıştım. Okula gitmeme daha 2 saat vardı. Ama benim başım ağrıdığı için erken kalkmıştım. Kahvaltı yapmak için pek malzemem kalmamıştı,o yüzden markete gitmeye karar verdim.
Markette ihtiyaçlarımı alıp kasaya yöneleceğim sırada onu gördüm. Ne işi vardı onun burda. Beni tanımaması için şapkamı geçirdim kafama ve yüzümü eğdim. Hiç değişmemişti babam.
Sanki birşeyler soruyor gibiydi. Bir dakika o benim resmim mi? Hayır,hayır,hayır! Beni bulmaya gelmiş. Gözlerim dolmaya başlamıştı. Kalbim çok hızlı atıyordu.
Çalışan olumsuz cevap verince sinirle çıkmıştı marketten. Bende yüzümü göstermemeye çalışarak,aldıklarımı ödeyip sendeleye sendeleye eve gitmeye başladım. Başımın ağrısından duramıyordum. Saate baktığım da çoktan okul vaktinin geldiğini gördüm. Onun gitmesini beklerken fazla oyalanmıştım. Bir türlü gitmemişti şerefsiz.
Belki de bugün okula gitmemeliydim. Ama hem işi hemde okulu ilk günlerden boşlamak istemiyordum.
Gözlerim kararmaya,nefes alamamaya başlamıştım. Ayak duracak gücüm kalmamıştı artık. Gözlerim kapanmaya başlarken kendimle mücadele veriyordum. Az kalmıştı eve ama benimde düşmeme az kalmıştı. En son dayanamayıp kendimi boşluğa bırakacağım sırada Jeongin'in sesini duydum. Jeongin benim bir kolumu omzuna atıp beni kaldırmaya çalıştı.
"FELİX,HYUNJİN YARDIM EDİN." O an nasıl gözüküyordum bilmiyorum ama bedenimin alev alev yandığını hissediyordum.
"Seungmin!" Ben deli gibi öksürüyordum. Acaba yine atak mı geçiriyordum. Nefes almaya ihtiyacım vardı,nefessizlikten ölmek üzereydim.
En son Felix gelip, Jeongin'e yardım ederek beni kaldırmışlardı. Bende elimden geldiğince yürümeye çalışıyordum. Göremesem de arkadan Hyunjin'in sesini duymuştum.
Okula sohbet ederek giderken dairemi söylemiştim. Hyunjin beni sırtına alıp daireme doğru çıkmaya başladı. Sanki her tarafımı iğnelerle uyuşturuyorlarmış gibi oluyordum. Öksürmekten boğazlarım acıyor,gözlerimden yaşlar geliyordu.
Daireme geldiğimizde,cebimden anahtarı alıp kapıyı açmıştı Jeongin.
Şuanda tanımadığım birinin sırtında,bayılmamak için mücadele veriyordum. Şuan da çok saçma bir şeyin içindeydim. Sözde babam beni almaya gelmişti,bir kaç gün önce iletişim kurmak istemediğim kişilerin bana yardım etmesini izliyordum. İlaçlarımı içmem lazımdı.
Hyunjin beni sırtından indirip oturma odasındaki kanepeye yatırmıştı. Öksürüklerimin içerisinde ilaçlarımın yerini söylemiştim. Jeongin hemen almaya giderken, Felix'de su doldurmaya gitmişti. Hyunjin ise sakin olmamla ilgili şeyler söyleyip bana eliyle yelpaze yapıyordu.
Jeongin ilaçlarımı getirince ilk önce Hyunjin'in yardımıyla havamı sıkmıştım. Sonra ise Felix'in getirdiği su ile haplarımı içmiştim.
Öksürmeyi bıraksam da derin derin nefes alıyordum. En son sakinleştiğim de kalkıcaktımki, Jeongin'in beni geri yatırmasıyla durmuştum.
"Dinlen Seungmin,bir şey istiyorsan bana şöyle." Demişti bana gülümseyerek.
"Şey bu arada,eve yeni taşındığım için eşyalarım eksik." Paramın yetmediğini söylememe gerek yoktu.
"Sorun değil normal tabi. İstersen birlikte yapabiliriz."demişti Felix. Bende gülüp kafamı sallamıştım.
"Bizde sana sürpriz yapıcaktık. Dün seni rahatsız ettiğimizden dolayı özür dileyip,evine gelip sana browni getirip, beraber okula gideriz diye düşünmüştük." Söyledikleriyle gülümsemiştim. Annem ve Taehyun'dan sonra ilk defa birileri beni düşünüyordu.
"Çok teşekkür ederim ama bana rahatsızlık vermediniz. Sadece kalabalık ortamlarda bulunmayı ve teması pek sevmiyorum."demiştim. Onlarda bana bir daha bana öyle davranmıcaklarını söylemişlerdi.
"Changbin beni 2 kere aramış."demişti Felix. "Chan hyungda beni aramış."demişti aynı şekilde Jeongin. "Eh,benim sevdiğim burda." Demişti Jeongin'in yanağını öperek. Jeongin önce Hyunjin'e bakmış daha sonrada bana bakmıştı. Tam bir şey diyeceği sırada lafını bölmüştüm. Hep onlar mı beni bölücekti?
"Sorun değil. Homofobik değilim." Hatta kardeşinden hoşlanıyorum.
Jeongin'de gülümsemişti. İyi olduğum zaman her ne kadar geç kalsak da okula gitmeye başlamıştık. Tabi ben korku içerisinde gidiyordum.
Bir bölüm daha bitti.Neys bir dahaki bölümde görüşmek üzere. İyi tatilleeeer.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
