Geçmişin İzleri - CHANMİN

23.🌃

3.Kişi Anlatım:
Sizce ebeveyinlerin hayatımızda ki rolü nedir? Genellikle bazı insanlar için sadece,okulunun masraflarını karşılayıp iyi bir okula göndermek,istediği kıyafetleri,yemeği,kitabı,eşyayı almaktır.Yani maddi masraflarını karşılamaktır görevleri.

Peki ya manevi değerin karşılanması? Sevgi vermedikten sonra ne işe yarardı ki son model arabalar,lüks evler,son moda kıyafetler. Her çocuk isterdi sevilmeyi,değer görmeyi.

Kimilerimizin annesi bizleri bırakıp kaçıp gitmeyi istemiştir ama bazı insanların ise onu bırakacak bir annesi dahi olmamıştır veya öyle bir annemiz vardır ki bizi bir an önce bırakıp gitmesini isteriz. Bazılarımızın eksikliği annelerimizdir.

Kimilerimizin babası,eşini aldatır ama eşi onu bırakıp gidecek kadar güçlü değildir,çocuklarını onunla baş başa bırakıp gidecek kadar güçlü değildir. Babalarımızın bizim için sığınabileceğimiz güvenli yerimiz olsun isteriz.

Bazı babalar vardır,kendi çocuğunu pis ihtiyaçlarını karşılamaktan veya sinirlendiği zaman onu dövüp siniri dindiği zaman,eski bir eşyaymış gibi atmaktan başka bir şey olarak görmezler.

Bazı babalar vardır,dışarıdan bakıldığında o kadar ilgili,çocuğuna o kadar sevgi dolu ve anlayışlı gözükürdüki insanlar bu filmin kamera arkasını göremezdi. Halbuki evde tek bir kelime dahi etse söylemediği laf kalmazdı.

Peki bu masum,tek isteği oyun ve sevgi olan çocuklar ne yapardı?

Seungmin'in küçüklüğü oyuncakları ile oynamak ile geçmesi gerekirken ,kendisi babası tarafından her gece oyuncak olup oynanmıştı. Küçükken oyunlardan nefret ederdi.

Küçükken düşünürdü,okulun dışındaki ve bu evin dışındaki yer nasıl bir yerdi? Dışarıdaki insanlar da babası ve arkadaşları gibi miydi? Annesini saymazdı çünkü o bir insan olamayacak kadar yardımsever,düşünceli ve güzel birisiydi.

Çünkü insanlar, çıkarları için yapmadık şey bırakmazlardı. Elde ettiklerinde ise hiç düşünmeden,istediklerini alıp arkalarına bile bakmadan bir daha geri dönmemek üzere giderlerdi. Ama tatmin olamayıp tekrar gelirlerdi ve bizden daha fazlasını alıp giderlerdi.

Annesini hep kendine örnek alarak yaşamıştı. Yaralı bir hayvan görse annem yardım ederdi diye düşünerek yardım ederdi. Üzgün olsa bile annem her zaman gülümserdi diyip o da gülümserdi. Ama annesinin bedeni bu yükü daha fazla taşıyamamıştı ve ailesinde genetik olan kanser hastalığı yüzünden,oğlunu bu karanlık dünyada yalnız bırakmıştı.

Seungmin'in babasından istediği tek şey ona gerçekten oğlu gibi sevdiği için dokunmasıydı,saçlarını okşamasıydı,sarılmasıydı,sohbet etmesiydi.

Ama Seungmin'in yine bu isteği ve mutluluğu kısa sürmüştü. Chan ile ve artık ailesi gibi olan insanlar ile güzel bir gelecek düşünürken,şuan da karşısında delirmiş gibi gülen babasının ne yapacağını düşünüyordu.

Seungmin onu gördüğü zaman nasıl onu döveceğini düşünürken şimdi tam karşısındaydı ama bir şey yapamıyordu,bedeni kaskatı kesilmişti.

Adamdan gelen ağır alkol ve sigara kokusu yüzünden midesi bulanmaya başlamıştı. Büyümüş gözleri ve artık alamadığı düzensiz nefesler ile bakıyordu hayatını mahveden adama. Chan'ın sesini duymuş olması için yalvarıyordu.

Babası ona,lahımdan farksız kokan nefesi ile yaklaştı ve Seungmin'in yanaklarından süzülen gözyaşlarını bir eli ile sildi ve okşamaya başladı. Diğer eli ile de Seungmin ellerini morartacak şekilde tutmuş ve Seungmin'in göğsünün üzerine bastırıyordu. Bacaklarından birini ise titreyen bedenin bacak arasına sokmuştu ve baskı uyguluyordu.