DemonxHuman

DxH Chapter 9

I looked at my clothes. It was full of tears, and there were traces of blood left behind. I rubbed my eyebrows and thought of a way to fix my problem. I wet my lips first and looked around. I was unfamiliar with the hallway, but I walked to the right. Marami akong nadaanang golden brown na pintuan. Magkakaiba ang disenyo maging ang simbolo na nakaukit. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa may makasalubong ako. Natatandaan ko siya. Kapatid siya ni Prinsesa Gail na tinulungan ko noong gabing inaatake ang palasyo.

Tumakbo siya papalapit sa direksyon ko. Her eyes went up and down. “What happened sa’yo?” she asked.

Sasagot sana ako pero bigla niya akong hinila sa kamay. “We need to go in my kwarto.”

Hindi ako pumalag at nagpatangay na lang sa kaniya. Going with her is probably a better option than getting lost. The palace is vast and contains a confusing number of corridors and rooms. It could have been okay if someone pinned a sign to the wall somehow, but there are none. I haven’t seen any servants or guards, so I have no idea what to ask. It’s risky for me to go back to Heinukel Vetel’s room since there’s a chance that something horrible will happen there.

Hindi na ako nagulat ng pumasok kami sa gintong pintuan. Pinagmasdan ko siyang sumilip sa pinto bago niya sinara ng tuluyan. Hindi ko mahanap ang sasabihin ko kaya tinitigan ko lang siya mula sa kinatatayuan ko.

“Galing ka ba sa room ni Heinukel Vetel?” tanong niya.

“Yes.” Napatampal siya sa kaniyang nuo.

“Kailangan hindi maknow ni Prinsesa Vax this.” Lumapit siya sa kaniyang cabinet at naglabas ng magandang dress.

Once more, I licked my lips as my eyes wandered to the girlish designs that adorned the walls of her chamber.

“Why?” Bakit parang big deal ang pagpunta ko sa kwarto niya?

Naalala ko na pinaalalahanan din ako ni Heinukel Vetel. Hindi ko alam kung ano ang tinutukoy niya na huwag kung ipaalam. Yung nasaksihan ko ba na pagbabagong anyo niya o yung paraan na ginawa namin sa marking ritual.

“What are you doing ba kasi here?”

“Heinukel Vetel teleport me. Kailangan kasi naming gawin ang marking according to Otis.” Humarap siya sa akin ng may pagkalito sa kaniyang mukha.

“You ang karugtong ng mark niya?” Napakunot ako sa paraan ng kaniyang pagsasalita.

Her babbling is worse than Crend’s. I got the feeling that I was about to experience a migraine.

“According to Otis,”  I answered.

Ngumuso siya na parang bata. “That’s a great balita but magagalit si Prinsesa Vax if she learns about this,” she said.

Kinuha ko ang damit sa kaniyang kamay at pumunta sa loob ng restroom. Nagulat pa ako dahil sobrang pambabaeng kulay ang sumalubong sa akin. Parang kwarto lang ng labing anim taong gulang na bata. Hindi ko na lang pinansin at mabilis na naligo. I had a hard time wearing the Robe Train dress, but it was satisfying because it’s a combination of turquoise and white. Inayos ko lang sandali ang mukha dahil sumasakit ang mata ko sa disenyo ng restroom.

“Naging successful ba?” Medyo napatalon ako sa gulat dahil naka-abang siya sa labas ng pintuan.

“Yeah?” alanganin kong sagot uli.

“I wonder if maayos na him.” My lips turned into a thin line.

Maayos naman ang kalagayan ni Heinukel Vetel. Ako nga dapat ang kamustahin niya. I licked my lips when I realized something. I didn’t notice any wounds on my body while bathing. There was also no trace of biting or girding by Heinukel Vetel. And a while back, I also did not feel pain since I drank the bottle he gave me.