DemonxHuman

DxH Chapter 24

Matamlay akong nakatingin sa iba dahil sa katahimikang bumabalot sa paligid. Pawis na pawis na ako habang nakaupo sa likod ng kabayo. Mukhang ako lang ang nakakaranas ng pawis dahil hindi sila nagrereklamo sa init ng araw.

“Nandito na tayo Vetel,” tawag ni Heinukel Moreen sa kaniya.

Pare-pareho kaming bumaba at tinignan ang syudad na natatanaw namin mula sa pwesto kung saan kami nakatayo. Nasa sulok kami ng kagubatan pero kunting lakad lang pababa ay makakatapak na kami sa lupain ng Terials City.

“Is it still safe for us to go there?” I asked.

“Of course. But for our safety, we going to stay here, and they will go down to do their jobs,” Princess Gail said.

Prince Ocuser looked us before he give signal to Heinukel Moreen. Tumango si Heinukel Moreen sa tabi ko na tila naintindihan niya ang ginawa ni Prinsipe Ocuser. Sa hindi malamang dahilan kinutuban ako sa kanilang ginawa. Makalipas ang ilang minuto sabay-sabay silang umalis at tanging kaming apat lang ang natira.

“How’s your feet?” I asked Princess Gail.

Naglakad siya kanina dahil namanhid na raw ang kaniyang tuhod sa tagal ng kaniyang pagkakaupo. Ngunit hindi niya inasahan na madadapa siya, at ang mukha niya ang unang sumadsad sa lupa. Lalo pa siyang nasaktan dahil ang tuhod niya ang mas napuruhan at nagdulot pa ng matinding sugat.

“Huwag ka na nga mang-asar,” wika niya. Mabuti na lang talaga at nandito si Heinukel Moreen bilang healer.

Tumingin ako kay Heinukel Moreen. “Magpapalipas ba tayo ng gabi sa Terials City?” Tinignan niya ako bago siya nagsalita.

“Ano sa tingin mo?”

Hindi na ako sumagot at tumango na lang para mapigilan ang inis ko. Binalingan ko si Prinsesa Gail na nakaupo sa damuhan.

“Anong gagawin pala nila sa baba?” bulong ko sa kaniya.

“Aalamin nila kung saan cabin tayo pwedeng dumeretso.”

“What was that?” gulat kong tanong.

Napatayo kaming lahat dahil sa pagsabog. Malakas ang tibok ng puso ko dahil sa kakaibang usok na namumuo sa himpapawid.

“Shit!” bulalas ni Heinukel Moreen.

“Saglit saan ka pupunta!?” sigaw ko sa kaniya pero nagpatuloy lang siya sa pagtakbo pababa sa bundok. Tiningnan ako ni Prinsesa Gail bago sumunod kay Heinukel Moreen.

“Damn!” Nagulat si Aren dahil sa pagmura ko.

Sumunod kami sa kanila nang walang pag-aalinlangan. Ramdam ko na kung ano ang nangyayari, lalo na dahil sa kakaibang amoy na sumingaw sa hangin. Pamilyar sa akin ang enerhiya—kapareho ito ng mga Hamter na nakaengkuwentro ko noon. Napahinto ako at napasinghap nang makita ang kaguluhang sumalubong sa amin.

“What is that?!” Princess Gail asked.

“Don’t you see it a monster,” I remarked.

“I know, but what kind of monster is that?!” We screamed when the Hamter threw the huge rock at us.

After escaping the boulder attack, we all parted ways. The monster was look like octopus with roughly thirty-four feet height, with numerous teeth like a piranha, and merlot-colored eyes that could reflect our own image when the creature gazed at us.

“It’s a Hamter,” sigaw ko.

“What are we supposed to do now?” Princess Gail asked.

Heinukel Vetel was staring in our direction when I noticed him. We shared five seconds of eye contact before he teleported his position. Moreen snatched Princess Gail, and they took off running. We decided to follow them because we had no idea what to do.