ထီးနန်းမလုအောင် ခွေးရူးကို ယဥ်ပါးစေပါသော်လည်း

၅

အပိုင္း ငါး

ျမစ္ထဲတြင္ ေလွငယ္ေလးတစ္စင္းက လိႈင္းမ်ားႏွင့္အတူ လြင့္ေနသည္။

ရႊယ္ယြမ္က ေလွေပၚတြင္ မည္းေမွာင္ေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ရွိေနသည္။ သူ၏ အေနာက္ဘက္တြင္ တလီဂူေက်ာင္း လက္ေထာက္ ဌာနအၾကီးအကဲ၏ သားျဖစ္သူ ခ်န္းယြီယန္က ၀ိုင္ေသာက္ျပီး ရစ္မူး ဇိမ္ခံေနသည္။သူက ရြယ္ယြမ္၏ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ျပီး ရယ္သည္။
“ ဒီဘက္ လွည့္စမ္းပါ၊ ဘာလဲ မင္းရဲ႕ အေမမတူတ့ဲ ညီငယ္သံုးက အေႏွာင့္အယွက္သမားကို မဖမ္းနိုင္ခ့ဲဘူးတဲ့လား”
( သူက ဒီေခတ္လို သံုးထားေပမဲ့ ေအာက္ဘက္မွာတဲ့ ကိုယ္လုပ္ေတာ္က ေမြးတဲ့သားလို႕ ျ ပန္ရွင္းျပထားပါတယ္… ၾကည့္ရတာက တအားရင္းႏီွးလို႕ သို႕မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းကို ေသာက္ဂရုမစိုက္လို႕ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္… ေၾကြေတာ့ ဒုတိယတစ္ခုလို႕ ထင္တယ္)

ရႊယ္ယြမ္၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ေကာ့တက္သြားကာ ညင္သာစြာ ရယ္သည္။
“  မင္း ဘာစကားေျပာလိုက္တာလဲ ယြီယန္၊ အဲဒိေကာင္က ငါ့အေမကို ဘယ္လို လွည့္စားခဲ့လဲသိလား၊ ငါ ဒီေန႕ အိမ္ေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဲဒိေကာင္ကို သတ္မိေတာ့မလို႕”

ခ်န္းယြီယန္က သေဘာတက်ရယ္သည္။
“ပိုျပီး ရႈပ္ေထြးတာက  မင္းအေဖက လစာအျဖတ္ခံရျပီး မင္းေရာ မင္းအေဖေရာ အျခားအရာရွိေတြရဲ႕ အေရွ႕မွာ အဆူခံရတာပဲ”

ရႊယ္ယြမ္၏ အျပံဳးက ပိုျပီး နက္ရိႈင္းသြားသည္။
“ မင္း ဒီလိုေတာ့ မေျပာနဲ႕ေလ။ အေဖ အိမ္ျပန္လာေတာ့ ငါ့ကို ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ၊ လံုး၀ မဆူတဲ့အျပင္ ေနာက္တစ္ခါ အင္ပါယာငယ္ေလးနဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရတဲ့အခါ ငါ့ရဲ႕ အျပစ္ေတြကို ေတာင္းပန္လိုက္ပါလို႕ေတာင္ နားခ်ေသးတာ”

ခ်န္းယြီယန္ကလည္း ရယ္သည္။
ဒီေကာင္ ရႊယ္ယြမ္က လူပံုစံနဲ႕ ေခြးစိတ္ပဲ..ဒါေပမဲ့ သူ႕စိတ္က ေခြးထက္ ၾကမ္းတယ္။ သူက ျပံဳးျပံဳးေလးရွိေနပမဲ့ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ရက္စက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြကို ေတြးေနေလာက္ျပီ

ရႊယ္ယြမ္က ေကာင္းကင္ကိုပင္ အံတုရဲျပီး ဘာစည္းမ်ဥ္းကိုမွ ဂရုမစိုက္တတ္ေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရႊယ္ကသာ ေသခ်ာ ေစာင့္မၾကည့္ထားခ့ဲလွ်င္ သူ၏ ထိုညီငယ္ေလးအား အျပင္ကို ပစ္ထုတ္ျပီး ၀ံပုေလြစာ ေကၽြးလိုက္မွာပင္။သူက ကပ္ေဘးဆိုတာႏွင့္ ေသမ်ိဳးတို႕၏ ျပစ္တင္ဆူပူျခင္းမ်ားကိုလည္း ဂရုမစိုက္ေပ။