ထီးနန်းမလုအောင် ခွေးရူးကို ယဥ်ပါးစေပါသော်လည်း

၆အဆက်

အပိုင္း ၆အဆက္

လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္သူက စိတ္ဓာတ္က်စြာ ေျပာလာသည္။
“ အရွင္မင္းၾကီး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ေဒါသထြက္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို စံအိမ္ကို အရင္ဆံုးျပန္ခြင့္ျပဳျပီး အေဖ့ကို သတင္းပို႕ဖို႕ ခြင့္ျပဳေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးရဲ႕ အေဖက အသက္ခုႏွစ္ဆယ္ရွိေနပါျပီ။ သူက ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ဖြယ္သတင္းေတြကို ေတာင့္မခံနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ကၽြန္ေတာ္ သတင္းျပန္ပို႕ျပီးတာနဲ႕ အရွင္မင္းၾကီးက ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးကို ဆႏၵရွိသလို အျပစ္ေပးနိုင္ပါတယ္”

ထိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ ကုယြမ့္ပိုင္ဟာ လီေပါင္ကိုနန္းတြင္းသို႕ ဆင့္မေခၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါက သူ တဖက္သူက သူ႕အား အျပစ္မကင္းစိတ္ျဖင့္ ေတာင္းပန္လာျခင္းကိုသာ ျဖစ္ေစလိမ့္မည္။တဖက္လူအိုၾကီးက ထိုစိတ္ေၾကာင့္ ေသသြားနိုင္ေသးသည္။ ထိုလူက အလြန္ေက်ာ္ၾကားကာ ဂုဏ္သိကၡာျမင့္မားသျဖင့္ တစ္တိုင္းျပည္လံုးတြင္ သူ၏ တပည့္မ်ားက အႏွံ႕ရွိေနရာ ဟိုဟိုသည္သည္ ေနရာတိုင္းတြင္ ဆံုနိုင္ေနသည္။ 

ကုယြမ့္ပိုင္သည္ အလြန္ေဒါသထြက္ျပီး ေအာ္ရယ္လိုက္သည္။ ေဒါသကို ဖိႏွိပ္ထားရသျဖင့္ သူ၏ ရင္ဘတ္ကပင ္မို႕ေမာက္လာသည္။ ထ်န္းဖူရွန္း အလန္႕တၾကားျဖစ္သြားျပီး အရွင္ဘုရင္အနားေ ျပးကာ ႏွစ္သိမ့္ရင္း ထိုင္ရန္ ေလွ်ာက္ရသည္။

နန္းေတာ္၏ ခန္းမထဲ ၀ရုန္းသုန္းကားျဖစ္ေနေသးသည္။ လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္သူလည္း ထိုသို႕ျဖစ္လာရန္ မေမွ်ာ္လင့္ထားမိေပ။သူ မ်က္လံုးအျပဴးသားျဖင့္ အင္ပါယာအား ၀ိုင္းေနေသာ လူတစ္အုပ္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။

“ က်န္း လီေထာင္ကို ဘာမွေျပာမွာ မဟုတ္မွန္း သူ သိေနတယ္”
ကုယြမ့္ပိုင္သည္ လက္သီးကို တင္းတင္းဆုပ္ထားသည္မွာ ျဖဴစုတ္လာသည္အထိ ျဖစ္သည္။

“  သူ႕အေဖေၾကာင့္ က်န္း သူ႕အသက္ကို လႊတ္ေပးရမယ္မွန္း သူ သိေနတယ္”

ထ်န္းဖူရွန္းက အေလာတၾကီး ေလွ်ာက္တင္သည္။
“ သူက အရွင္မင္းၾကီးကို လုပ္ၾကံဖို႕ေတာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တာပါ။ ဒါက ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ေတာင ္သတ္ျဖတ္သင့္တဲ့ အမႈပါ”