ထီးနန်းမလုအောင် ခွေးရူးကို ယဥ်ပါးစေပါသော်လည်း

၂၂ ...၂၃

အပိုင်း ၂၂
မင်းသားဟယ်၏စံအိမ်တွင် တံခါးက ပိတ်ထားသည်။ ကုယွမ့်ပိုင်ကို ရထားလုံးထဲမှ ဆင်းသက်စေပြီးနောက် လူတစ်ယောက်အား တစ်ချက်သွားကြည့်ခိုင်းကာ တံခါးခေါက်ခိုင်းသည်။

ထိုဂိတ်ပေါက်ကြီး၏အရှေ့တွင် ကျောက်တုံးခြင်္သေ့ရုပ်ထုကြီးနှစ်ခုရှိနေသည်။ စံအိမ်ကို ကုယွမ့်ပိုင်ကိုယ်တိုင် ချီးမြှင့်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်ပြီး ထိုမျှကြီးမားလွန်းနေသော ကြောင့်တန်ကြေးက တစ်သန်းပင်ရှိနိုင်လေသည်။ ထို့အပြင် အမျိုးမျိုးသော ကလန်များ၊ ခေါင်းဆောင်များ၏ကူညီမှုဖြင့် အားဖြည့်ထားပြီး ခမ်းနားစွာတည်ဆောက်ထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ကုယွမ့်ပိုင်က သူ၏ကလန်မှလူများကို ဘယ်သောအခါမှ ပစ်ပစ်ခါခါ စွန့်ပစ်လိမ့်မည်မဟုတ်ချေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူ၏ဆွေမျိုးတော်များ အရှက်ရသည့်အခါ သူသည်လည်း မျက်နှာပျက်နိုင်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။

ယခုလိုတိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်ကာ အစဉ်တကျရှိနေသော လမ်းထဲတွင် အင်အားကြီးလူများသာပြည့်နေသည်။ မင်းသားဟယ်၏အဆင့်အတန်းက အထင်ရှားဆုံး ဖြစ်သည်။

အစောင့်များထဲမှတစ်ယောက်က တံခါးကိုသွားခေါက်လိုက်သည်။ တစ်ခဏခန့် ကြာပြီးနောက် တံခါးစောင့်၏အသံကိုကြားလိုက်ရ၏။

"မင်းသားက ကျန်းမာရေးမကောင်းလို့ ဧည့်သည်ကို လက်ခံတွေ့ဆုံနိုင်တဲ့ အခြေအနေမျိုးမရှိပါဘူး၊ ကျေးဇူးပြုပြီး နောက်တစ်ကြိမ်မှပြန်လာခဲ့ပါ"

ကုယွမ့်ပိုင်က တဖြည်းဖြည်းချင်းပြောသည်။

"အားသုံးပြီး ဖွင့်လိုက်"

အနောက်မှအစောင့်များက အပြေးအလွှားထွက်လာကြသည်။ ကုယွမ့်ပိုင်က တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်ပြီး ဘုတ်ပြားကြီးမှစာကိုဖတ်သည်။ ထိုစာကမူ မင်းသားဟယ်၏စံအိမ်ဟု ရေးထိုးထား၏။ ထိုစကားလုံးသုံးလုံးကို ပန်းပွင့်များလိုလှပပြီး နူးညံ့သောပုံစံမျိုးဖြင့် ရေးသားထားခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ကြွရွလွန်းလှလေရာ ထိုဆိုင်းဘုတ်ပြားကြီးထဲမှ ခုန်ထွက်လာတော့မတတ်ထင်ရသည်။ တစ်ဖက်မှ တံခါးစောင့်က အလန့်တကြားအော်သည်။ ကုယွမ့်ပိုင်က ထိုအချိန်မှသာ အသိပြန်ဝင်လာ၏။ ဂိတ်တံခါးက တွန်းဖွင့်ခံလိုက်ရပြီး တံခါးစောင့်က ထွက်ပြေးသွားသည်။