Paano kung ang isang taong inaakala moy sunud-sunuran lang sayo, na walang alam gawin kundi umiyak, at sundin lang lahat ng naisin mo. Ang akala mong tahimik, hindi pala may itinatago palang tapang na higit pa sa inakala mo.
Yung taong sinasabi...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nakangiti kung pinagmamasdan ang kapaligiran, dalawang two storey building ang nakatayo sa may harapan ko, isang bahay para sa mga nakatira dito, at ang isa ang pinaka-opisina, library, tanggapan ng mga panauhin. Dito lahat napunta ang mga binayad ng mga Baxendale sakin. Isang two storey din bahay ang nasa may bandang likod, ang magiging tahanan namin pag-andito kami sa Pilipinas. Patapos na din ang may apat na stalls na pinatatayo ko sa harapan. Ang playground mukhang mapupuno ng mga kung anu-anong pwedeng paglaruan ng mga bata dahil maraming gustong mag-donate. Next month daw tapos na ito. Pwede na kaming magpa-blessing, isasabay ko nalang sa birthday ni Mother. Pwede na rin kaming umuwi dito.
Abala halos lahat taong nakikita ko sa paligid. May mga batang naghahabulan din marahil matutuwa sila dahil di hamak na mas maluwang dito kaysa sa dati nilang tinitirhan. Pwede din silang maglaro ng volleyball, table tennis, at basketball sa pinaka gymnasium. May mga gusto narin umupa sa stalls namin.
"Mother kayo na po bahalang makipag-usap sa mga taong gustong mag-rent, total para naman po sa inyo din ang kikitain ng mga yan, pandagdag sa mga gastusin dito." Litanya ko. "Basta yun isa para sa atin 'yun." Dagdag ko pa dahil nakahanda na rin ang mga produkto nilang gustong ibenta. Bago pa ang inauguration kailangan may mga naka-display na kaming mga items na pwedeng ibenta para kung sakali may magustuhan ang mga magiging bisita namin makakabili na sila.
"Sila Tyron na daw ang bahala sa mga pagkain, kaya hindi na ako nag-aalala, ang mga anak ko nalang inaalala ko dahil may special number daw silang tatlo. Gusto kasi nilang magkaroon ng kunting programa, para ipakita daw ang mga talents ng ibang mga bata.
Kita ko ring ang aking anak na si Nicko na basang-basa na ng pawis sa kalalaro ng basketball, na isa sa paborito niyang laro tulad ng kanyang ama. Lumalaki siyang mas lalong nagiging kamukha ng kanyang ama. Ang shape ng mukha, ang kulay ng pares ng mga mata, maging ang hubog ng ilong at kilay, kuhang-kuha niya sa ama niya. Kaya hindi maikakailang isa siyang dugong Baxendale. Hindi ko lang alam kung anung magiging reaksyon ng ama niya pagnagkita sila. At siyempre ang lolo nila ang special guest namin dahil kung hindi sa kanya baka sa lansangan na nakatira ang mga kapus palad na mga batang ngayon ay masayang nahahabulan at nagtatawanan.
