L O V E and L I E S ♡

CHAPTER 4

Nagising si Chandria na nakayakap sa kung sino. Napabalikwas sya ng bangon sisigaw na sana sya ng maalala nya si Xander. Right!!! May asawa na pala sya. Nakatulog na si Xander nang lumabas sya ng banyo kagabi.  Maingat syang bumangon para hindi magising ang katabi.
Nang makalabas sya ng kwarto saka sya dumiritso sa kusina . Infairnes malaki at maganda ang bahay ni Xander. Hinahaloghug nya ang ref habang nag iisip kung ano ang lolotoin. She was born independent kaya alam nya ang mga gawaing bahay.
Nasa kalagitnaan na sya ng pagluluto ng makarinig sya ng ingay mula sa kanyang likuran . Nang lumingon sya nkita nya ang isang may edad na babae. Ito siguro ang sinabi ni Xander na kasama rito sa bahay .

"Magandang umaga po. Pasensya na po kayu at nakikialam na ako natutulog pa kasi si Xander eh , wala akong magagawa."

Ngumiti ang ginang sa kanya. Somehow gumaan ang pakiramdam nya.

"Naku iha asawa ka ni Alexander kaya bahay mona rin to at may karapatan kang gawin kong anu man ang gusto mong gawin. Kay ganda mo pa la talagang bata".

"Salamat po. Ano po ang itatawag ko sa inyo?"

"Nanay nlang. Yan ang tawag ni Alex sa akin."

Ngumiti sya at tumango saka nya itinuloy ang ginagawa. Ito naman nag aayos ng mga pinggan sa lamisa.

"Syanga po pala nay wala ba kayong asawa at anak?"

"Matagal ng patay ang asawa ko at wala kaming anak. Mabuti nlang nandyan si Alexander at itinuring akong pangalawang ina. Mabuti nlang at dito na ulit sila nakatira ".

Napakunot ang noo nya.

"Bakit nay, ? Saan ba sila nakatira dati?"

"Nagmigrate sila sa ibang bansa."

Tumango sya. Pareho pala sila ni Alexander nagmigrate daw sila sa japan pagkatapos nyang maaksidente at sa japan ipinagamot. Ni hindi nya alam kung anong accidente wala naman syang natatandaan .
Nang makapagtapos sya sa pagluluto ay tinawag na nya ito para kumain.

"Sandali lang , tatawagin ko lang si Alex".

"Wag napo nay hayaan napo natin siya . Sabi kasi ni daddy (xanders dad) masyado syang workaholic , ngayun lang ata sya nakapagpahinga ng maayos."

"Sinabi mo pa. Mabuti na rin lang at pina alala mo sa akin. Kumain na tayo.".

Pgkatapos nilang kumain ay bumalik sya sa kwarto , natutulog pa si Alexander. Naligo sya at bumaba . Nagpapaalam sya sa matanda na mag gogrocery muna.

"Gisingin mo nalang si Alex para may makasama ka."

Mabilis syang umiling . Ayaw nyang makasama ang lalaki. Walang pwedeng makakaalam na kasal na sya.

"Wag na po. Kaya ko naman po."

Aniya saka lumabas na ng bahay. Nang makalabas na sya saka nya naalala wala syang driver dito. Walang maghahatid sa kanya. She close her eyes and take a deep breathe. Kinakabahan sya sa hindi malaman na dahilan. Ito ang mararamdaman nya sa tuwing makakita sya ng taxi at nandon sya sa gilid ng daan.  Ilang ulit syang nagbuga ng hangin at pinilit ang sarili . Pero mas lalo lang nadagdagan ang kaba nya ng may humintong taxi sa harap nya.  She wants to take a step para sumakay pero para syang naestatwa. Hindi sya makagalaw. Hindi nya maigalaw ang kanyang mga paa na para bang nakaglue ito sa sementong inaapakan nya.

"Miss ,sasakay ka ba?"

Rinig nyang sabi ng driver. Mas lalo syang kinabahan . Hindi nya alam kung bakit pero nanginig lalo ang tuhod nya ng tinitigan sya nito.

"Miss ano ba? Sasakay ka ba o hindi? Sinayang mo ang oras ko".

She felt so hopeless and the same time scared. Nag eecho sa isip nya ang pagsigaw nito at lalong nagpakaba sa kanya. Her tears fell. Naitakip nya rin sa tainga nya ang dalawang kamay.