MİNA

BÖLÜM 23

Uzun bir aradan sonra tekrardan selam!

Nasılsınız bebeklerim?

Biraz beklettiğimin farkındayım bunun için özür dilerim.

Okuyanlara, oylayanlara, yorum yazanlara yani kısacası herkese teşekkür ederim.

İyi okumalar 🤎.

Son dersin de bitmesiyle çantamı kucağıma aldım ve içini doldurmaya başladım.

Mirza abim ile yemekten sonra okula gelmiştik. Birkaç ders geçmişti, şimdi ise son dersi bitirmiştik.

Eski ailemi görmeyeli 5 gün olmuştu ve ben 1 haftayı doldurmadan tekrar görmek istiyordum. Yani bugün yanlarına gidecektim.

Topladığım çantamın içinden otobüs kartımı çıkardım ve beyaz hırkamın cebine koydum. Cüzdanımdan da bir miktar para alarak telefon kılıfımın arkasına sıkıştırdm. Çantamın fermuarını kapattım ve ayağa kalktım.

Oraya gitmeden önce Zübeyde teyzenin yanına uğrama kararı da almıştım.

"Görüşürüz en sevdiğim kuzişkom."

Deniz' in görmeyeceğini bilsem de göz devirdim ve konuştum.

"Görüşürüz."

Neredeyse boş olan sınıftan çantamı tek omzuma takarak çıktım. Batın ve Duru çoktan çıkmışlardı. Kalabalık olan koridorda Mirza abimi görme umuduyla gözlerimi gezdirdim. Tam o anda telefonum titredi.

Mirza Abim: Öğretmenler odasındayım güzelim haberin olsun.

Mirza Abim: Gel istersen.

Telefonu kapattım ve çıkardığım cebime tekrar koydum. İnsanlara çarpa çarpa bir kat indim ve 2. kattaki erkek öğretmenler odasının kapısına geldim. Kapısı kapalıydı.

Kapıyı çalarak mı açmalıyım?

Ne gerek var ki?

Ama sonuçta içeride öğretmen var.

Yaşadığım kararsızlık sonucu kapıyı iki kez tıklattım ve yavaşça kapıyı açtım. İçeride tek tük birkaç tane öğretmen vardı. Mirza abim kapının karşısındaki dolaplardan birini düzenliyordu. İçeriye girmeden konuştum.

"Abi?"

Arkasını döndü ve bana baktı. Aynı anda birkaç tane daha öğretmen bana dönmüştü ama onları umursamadım.

"Güzelim gelsene içeri."

Kafamı salladım ve kararsız adımlarla içeriye geçtim. Kapıyı kapattım ve yavaş yavaş abimin yanına geldim. Fısıldayarak konuştum.

"Ben sana bir şey söyleyecektim."

Dolabını düzenlemeyi bıraktı ve bana döndü.

"Söyle Mina' m."

"Ben bugün eve gelmeden önce biryere uğrayacağım."

"Tamam güzelim bırakırım seni. Nereye uğrayacaksın?"

Omuz silktim.

"Arabada söylerim."

"Tamam, sen geç şöyle otur benim beş dakikalık bir işim var."

Konuşurken eliyle bana kenardaki ikili geniş koltuğu göstermişti. Kafamı salladım ve gidip koltuğa oturdum. Birkaç dakika sonra o da yanıma geldi.

"Gidelim mi?"

Kafamı salladım ve ayağa kalktım.

"Gidelim."