BÖLÜM 15

11.8K 686 66
                                    

Aşklar 700 oya çok yaklaştık.

Çok teşekkür ederim.

Eğer kötü olan düzeltmemi istediğiniz bir yer veya yanlış yazılmış bir yer görürseniz söyleyin lütfen.

İyi okumalar.. 😚🤎

Arkadan gelen soğukla irkilerek gözlerimi açtım. Her yer daha yeni yeni aydınlanıyordu.

Dün edebiyat çalışırken masada uyuyakalmıştım. Belim çok ağrıyordu. Soğuğun nereden geldiğine baktığımda ise pencerenin açık olduğunu gördüm.

Ben ne zaman açtım ki bunu?

Ben öyle birşey hatırlamıyorum Mina.

Bende Mala.

Ayağa kalktım ve vücudumu esnettim. Gereksiz bir enerji vardı üzerimde.

Önce pencereyi kapattım. Sonra tuvalete giderek işlerimi hallettim. Yüzümü yıkadım ve içeriye geçtim. Kedi hâlâ bıraktığım gibi yatağın üzerinde uyuyordu. Giyinme odasına geçtim ve üzerime birşeyler giyindim.

(Çanta yok)

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


(Çanta yok)

Boy aynasının önüne geçtim ve yakalarımı düzelttim. Sonra beyaz, ayakkabıdan belli olacak, bilek çorabı giydim. Üzerine de düz taban beyaz spor ayakkabılarımı giydim ve bağcıklarını bağladım.

Çantamın içine gerekli olan şeyleri koydum. Tek omzuma taktım ve ders yaparken şarja taktığım telefonumu aldım. Saat 6.30' du.

Yavaşça aşağıya inmeye başladım. Evde tek bir takırtı bile yoktu, çok sessizdi. Herkes uyuyor olmalıydı.

Mutfağa gittiğimde kahvaltı hazırlanıyordu. Kapının önüne geldim ve üzerime beyaz oversize bir hırka aldım. Sessizce kapıyı açtım ve evden çıktım.

Havada güneş vardı ve ılık ılık esiyordu, çok güzeldi. Bahçede yürüyerek kapıya kadar geldim. Tam çıkacakken bir koruma önümü kesti ve konuştu.

"Günaydın efendim. İstediğiniz bir yer varsa bırakabilirim?"

Dedi soru sorarcasına. Yüzümü buruşturarak kafamı iki yana salladım ve konuştum.

"Hayır, ayrıca efendime gerek yok Mina demeniz yeterli. Evdekiler uyanırsa dışarıda olduğumu söylerseniz çok mutlu olurum. Kahvaltıya gelirim zaten."

Dediğimde kafa salladı ve geri çekilerek eski yerine döndü. Ben de sakince evden çıktım. Buraları hiç bilmiyordum ve gezsem iyi olacaktı.

Sola döndüm ve sakin sakin yürümeye başladım. Batın' ı bıraktığımız evin önünden geçtim ve köşeyi döndüm. Tam sokağın sonunda oturuyorlardı. Ellerimi hırkamın cebine koydum ve her zaman yanıma olan Bluetooth kulaklıkların çıkardım. Taksam mı, takmasam mı diye düşünürken tekrar cebime koydum. Her yer çok sessizdi, bozmaya gerek yoktu.

MİNA Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin