ᴍʏ ᴘʀɪɴᴄᴇꜱꜱ || ᴋᴏᴏᴋᴠ

<< تا سه بشمار >>

•○ 13| count to three○•

" پرنسس ، صداموداری ؟"

جونگ گوک از طریق گوشی از تهیونگ پرسید. " اوهوم"

مو بلوند با شنیدن لقب همیشگیش چشمی چرخوند . با اینکه بعد از این همه مدت به این لقب عادت کرده بود ، اما بازم شنیدن این کلمه ناراحتش میکرد ، شاید هم وانمود به ناراحت شدن میکنه .

"هی پرنسس.... دوربینا هنوز روشنن ، دیدم چشماتو چرخوندی ."

" خوشحالم که دیدی ، قصد منم همین بود جئون ، حالا کجا باید برم؟"

جونگ کوک با تماشای تهیونگ از پشت دوربین پوزخندی زد.

" اون مرد رو که پشت پیشخوان نشسته میبینی ؟ باید بری ازش بپرسی که اتاق چوی مینهو کجاست."

"فهمیدم." به آرومی پالتو مشکی شو مرتب کرد و نفس عمیقی کشید و به سمت مسئول پذیرش رفت.

" بفرمایید اقای جوان . چه کمکی میتونم بهتون کنم ؟"

مسئول پذیرش با احترام پرسید و مو بلوند لبخندی به مرد روبه روش زد .

" برای دیدن اقای چوی مینهو اومدم و باهاشون قرار دارم ، اما شماره اتاقشونو فراموش کردم."

مرد با چشماش بدن تهیونگ رو برانداز میکرد و حواسشو به کل به بدن پسرک داده بود . موبلوند که متوجه نگاهای هوسانه مرد شد ، اخمی کرد و دستشو روی میز کوبید .

"میشه بگی اتاقش کجاست؟"

مرد به خودش اومد و وقتی اخم و جدیت تهیونگ رو دید ، سریع خودشو جمع کرد .

"م...متاسفم آقا، این اطلاعات خصوصی هست و نمیتونم به همین راحتی اونو به یه غریبه بگم."

تهیونگ از ناراحتی دندونهاشو به هم فشار داد، قبل از اینکه اشک هاش دربیاد و شروع به گریه کنه . چشمای مرد از تغییر مود پسر روبه روش به وجد اومد . تهیونگ هق هق کرد و از جیبش یه دستمال در اورد و اونو روی چشمهاش کشید . با استفاده از دستمالی که اغشته به مواد اشک اور بود ، اشک هاشو روی گونه اش سرازیر شد .

"ه..هی، گریه نکن."

همه ادمایی که اونجا بودن نگاهشونو یه اون دو نفر داده بودن و بعضی از اون ها پذیرشی رو چپ چپ نگاه میکردن .

" فقط میخوام باهاش صحبت کنم ، مگه میخوام بکشمش."

" باشه باشه ، یکم ارومتر حرف بزن، اتاق شماره 127 توی طبقه 5 ام."

مرد زیر لب زمزمه کرد و تهیونگ با دستاشو روی چشمهاش کشید و یه دستمال تمیز از توی جیبش در اورد و با اون بینیشو گرفت .

" خیلی ممنون اقا."

تهیونگ گفت و به سمت آسانسور رفت و توی دلش به احمق بودن مرد خندید .