Güzel, cesur, etrafındaki insanlarca takdir edilen, 26 yaşında, başarılı doktor Asya Aksoy...
Yakışıklı, zeki, herkesin gıptayla baktığı, 28 yaşında, tuttuğunu koparan avukat Aras Özdemir...
Zaman her şeyi değiştirir mi? Peki ya bazı şeyler hiç deği...
Ben yanmasam, Sen yanmasan, Biz yanmasak... Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?
~Nazım Hikmet
16.Bölüm:Pamuk prenses ve cüce
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İzmir 2003
"Baba gidelim artık hadii!"
"Kızım bir kahvaltını yap önce. Gideceğiz tamam."
Hızlıca masaya oturup yemeye başladım. Bugün babam ve Ata amca; Aras'la beni şirkete götüreceklerdi.
Şirkete gitmeyi çok seviyordum. Tek gitmemek için cüceyi de zorlamıştım. Ilgın gelmiyordu çünkü şirkette sıkılıyormuş.
"Kızım yavaş boğazında kalacak. Sana söz ileride şirkette işe alacağım seni. O zaman da seversin umarım."
"Gerçekten mii? Cüceyi de alır mısın baba? Müge abla gibi o da benim sekreterim olur."
Müge abla babamın sekreteriydi. Her gittiğimde benimle oyun oynuyordu.
"Hahahah. Tamam kızım alırız. Ama Ata amcana da sor gidince. Bakalım o ne diyecek?"
---
Babamı zorla kahvaltı masasından kaldırmış şirkete getirmiştim. Ata amcalar çoktan gitmişti. Geç kaldık işte baba.
"Baba geç kaldık. Nasıl çalışıyorsun sen?"
"Kızım baban patron. İstediğim zaman gidebilirim."
"Ata amcaya söyleyeceğim. Kovsun seni."
"Ata kim be? Ben onu kovarım"
Konuşa konuşa Ata amcanın odasına gelmiştik. Önce ona selam verip sonra babamın odasına geçecektik. Biraz zorlanarak da olsa kapıyı açtım.
"Ata'cımm! Babam seni kovacakmıışş."
Diyerek içeri girdim. İçeride Ata amca hariç iki kişi daha vardı. Biraz rezil olmuştum sanırım. Adamlar bana güldü. Bana güldüler bana. Aras'a baktığımda Ata amcanın koltuğunda oturduğunu gördüm. Tabii ki hemen yanına gittim. Bu sırada Ata amca kahkaha atıp bana döndü.
"Senin baban beni kovamaz Asya'cım. Ben onu kovarım. Kovayım mı?"
