The 81st Hunger Games (Dutch) × Voltooid ×

Hoofdstuk 12

Keiran lachte zijn witte tanden bloot terwijl hijzich verontschuldigde bij de andere vredesbewakers die hem allemaal nijdig aankeken.

,,Ik moet je wat geweldigs vertellen!” zei hij terwijl hij naar me toe kwam snellen.

ik had de boog weggelegd en was hem tegemoet komen lopen. ,,Wat is het?”

Keiran leidde me weg uit het midden van de zaal en ging samen met mij en Callum op de ijzeren bankjes zitten.

,,Gisteravond tijdens het diner, begon Freye opeens te praten tegen de president.”

Ik hapte even naar adem, soms verwonderde ik me echt over de hoeveelheid moed mijn beste vriendin soms kon tonen.

,,Ze pleitte voor een nieuw onderdeel in de voorbereidingen naar de hongerspelen.”

Hij ogen werden groot. ,,Wat? Wat denkt ze…”

Keiran hief zijn hand op en legde die zachtjes op mijn schouder. ,,Laat me alsjeblieft uitpraten.”

Ik perste mijn lippen op elkaar en knikte.

Hij glimlachte. ,,Zij vond dat de tributen nog een laatste keer afscheid zouden moeten kunnen nemen van hun thuisdistrict en dat ze kunnen zien hoe de districten hen steunen voor ze de arena in gooien een soort van peptalk.”

Aan de ene kant klonk het zo… Capitoolachtig, maar aan de andere kant zag ik de plezier er wel van in.

,,Dat betekend dat ik nog met mijn familie kan praten? Dat ik met Enya kan praten?”

Keiran knikte. ,,De president leek het te overwegen, dus toen heb ik Freye geholpen in haar pleit voor dit nieuwe evenement en uiteindelijk…”

Hoopvol veerde ik op en ik voelde Callum naast me hetzelfde doen.

,,…Heeft de president toegestemd.”

Ik kon een kreet niet onderdrukken en al snel voelde ik meerdere ogen op mijn gezicht branden, maar dat maakte me helemaal niets uit.

Ik vloog Keiran om de hals. ,,Dat is geniaal! Wanneer is het?”

Keiran lachte en sloeg ook zijn armen om me heen. ,,Vanavond, de cameraploegen waren gisteravond direct vertrokken.”

Ik kon mijn geluk niet op, ik zou vanavond in staat zijn om met mijn familie te praten.

Ook al was het alleen maar via de tv.

Ik voelde twee andere armen zich van achter doe me ook in een omhelzing namen.

Zonder me om te draaien wist ik dat het Callum was.

,,Dat… dat is gewoon… geweldig!” Hij veegde een traan uit zijn ooghoek terwijl hij zich vermande voor hij zich tot Keiran wende.

,,Normaal zal ik dit niet zo snel en graag zeggen, maar je bent toch een toffe gozer.”

Callum klopte hem op zijn schouder. ,,Voor deze ene keer.”

Keiran lachte en keek naar de rest van de tributen. ,,Moet ik het de rest ook vertellen?”

Ik schudde mijn hoofd. ,,Ik vertel het wel aan een paar, voor de rest moet het een verrassing blijven.”

En zo geschiede het al snel.

Hennessee, Brosey, Calvi, Hee en Parrigan reageerden allemaal zoals Callum en ik gedaan hadden; gejuich en tranen.

Met een zucht en keel geschraap stapte ik op Bartolome af.

,,Kan ik je even spreken?”

Hij stokte midden in zijn oefening. ,,Jij altijd.”

Ik voelde me enig sinds gevleid door zijn woorden, maar de roes voor vanavond was sterker.