The 81st Hunger Games (Dutch) × Voltooid ×

Hoofdstuk 8

Minta hapte even naar adem. ,,maar Blaine, daar ben je helemaal niet toe opgeleid.”

De stylist haalde alleen maar zijn schouders op. ,,Stylisten horen van alles wat te kunnen en hoe kunnen ze hun creatie beter overdragen dan het zelf te doen.”

Kaatste hij een beetje geërgerd terug.                      

Minta keek vanaf een afstandje met grote ogen toe en Philomena hielp Blaine met het aangeven van dingen waar hij om vroeg.

,,Zo dat is ook klaar.”

Hij knipte in zijn vingers. ,,Philomena, het is jou beurt.”

De jonge vrouw knikte en pakte snel een paar doosjes make-up.

Ook hierbij bleef Blaine Philomena op de vingers kijken met af en toe commentaar leverend. ,,iets meer daar, daar weer iets minder.”

Na toch nog een paar minuten gaf hij eindelijk een goedkeurend klopje op Philomena der schouder. ,,zo is het goed.”

,,mag ik nu eindelijk mezelf zien in de spiegel?”

Mijn stylist gebaarde met een grijns op zijn gezicht naar de spiegel.

,,ga je gang zou ik zeggen, maar ik zeg je alvast, je bent een echte schoonheid.”

Even glimlachte ik naar Blaine, ik weet zo niet hoe betrouwbaar zijn woorden zijn.

Ik gleed met mijn hand over de fijne witte stof heen.

Voor zover ik wist was de jurk veel korter dan mijn paradejurk en hij voelde ook iets wijder aan rond mijn lichaam.

Voordat ik in de spiegel keek wierp ik eerst snel een blik naar beneden.

Op de witte stof waren over de uitloop van de rok blauwe roosjes bevestigd, niet van die lelijke stoffen dingen.

Nee, dit leken wel echte rozen.

,,eigenhandig geplukt.” Hoorde ik de stem van Blaine in mijn oor fluisteren en verrukt draaide ik me om.

,,Blauwe rozen?” mijn stem klonk ongelovig, ik had nog nooit een blauwe roos gezien laat staan dat ze bestonden.

Mijn stylist glimlachte even. ,,het heeft me wat moeite gekost maar uiteindelijk mocht ik ze uit de presidentiële tuinen halen.”

Mijn mond zakte bijna open, had hij echt zoveel moeite gedaan voor de rozen ?

,,kom, bekijk je eens goed in de spiegel.” Hij pakte me bij mijn schouders beet en loodste me verder richting de grote spiegel.

Ik dacht dat ik al wel een redelijk overzicht had gekregen door naar beneden te kijken, maar in de spiegel kon ik alles nog veel duidelijker zien.

Het was  -net zoals de paradejurk- een mouwloze jurk die strak om mijn torso zat, maar na mijn buste begon hij al wat losser te zitten en viel hij uit tot net iets boven mijn enkels.

Om mijn nek ging een het leek wel klimopslinger die de jurk bij elkaar scheen te houden.

Aan die slinger die zich over de rest van mijn jurk verspreide had Blaine de bijzondere blauwe rozen bevestigd.

Mijn gezicht was licht opgemaakt, zachtroze lippenstift en lichtblauwe oogschaduw.

,,ben je er klaar voor?” fluisterde Blaine weer in mijn oor en ik knikte alleen maar.

,,mooi, want als we nog iets langer bezig waren hadden ze ons er waarschijnlijk eigenhandig uitgetrokken.” Hoorde ik Minta vanuit de deuropening naar binnen roepen.