Happy Corpses | Minsung

18. Bölüm | Gizli ajan

Aşkitoşkularım başlamadan önce bir şey söylemek istiyorum.
Lütfen bölümlere bol bol yorum atın çünkü sizin attığınız yorumlar beni motive ediyor ve motive olduğum zaman daha çok bölüm yazıyorum. Bu yüzden yorumlarınızı ve oylarınızı eksik etmeyin <3

Jisung'un Anlatımıyla;

Sabah tam gözlerimi açıcakken vazgeçip uyumaya devam etme kararı aldım. Çünkü dün gece... dün gece... dün gece ne olmuştu ki? Mingyu ile girdiğimiz bardan sonrasını hatırlamıyorum, ve şu an yatağımdaydım. Yani umarım kendi yatağımdaydım...

Yorgan boynuma kadar çekilmiş olsada birazcık üşüyordum. Nedenini bilmiyorum. Sanırım fazla ince giyinmiş olmalıyım ki, üstümdeki kıyafetleri hissetmiyorum bile.

Lan... benim üstümde kıyafet yok mu! HASİKTİR! Mingyu ile ilk geceden... bu kadar çabuk olacağını düşünmüyordum. Ama ne yalan söyliyeyim, sevmedim değil.

Yüzümdeki sersem tebessümle gözlerimi aralayıp yanımdaki Mingyu'ya doğru kafamı çevirdim. Arkası dönük olduğu için ona arkasından sarılıp uykulu sesimle bir şeyler mırıldanmıştır.

"Min~ uyandın mı?"

"Günaydın~" sesi biraz farklı geliyordu ama yeni uyandığı için normal olduğunu düşünerek umursamadım.

"Önünü döner misin"

Yavaşça yatakta hareket ederek vücudunu bana doğru döndürdü... tek sorun... bu.....

"MİNHO!!?"

"Jisung?"

"SEN NASIL- YANİ MİNGYU NERDE VE BEN NEDEN ÇIPLAĞIM!!!!"

"Sen...hatırlamıyor musun?"

"Ne hatırlaması? YOKSA BANA TECAVÜZ MÜ ETTİN İĞRENÇ SAPIK"

"Bak Jisung. Sakinleş ve hatırla... sen dün gece Mingyu ile içmeye gitmiştin, sonra bir adam gelip sana taciz etmeye çalıştı ve ben seni kurtarıp buraya getirdim. Seni uyutmaya çalıştım ama sen... sen bana yaklaştın"

"Yalan söylüyorsun! Ben böyle bir şey yapmam"

"Sarhoştun! Ne dediğinin bile farkında değildin, saçma sapan şarkılar söylüyordun"

"Diyelim ki öyle, peki ikimizin buluştuğunu nereden biliyorsun?"

"...yalan söylemek istemiyorum, Mingyu benim adamım. Onu, seni kendime geri döndürmek için kullandım. Ama yemin ederim amacım bu değildi. İlk sen beni öptün, seni durdurmaya çalıştım... ama durmadın"

Gözlerim dolmaya başlamıştı. Kendime defalarca bir insana kolayca güvenmemem konusunda söz vermiştim, aynı zamanda defalarca da çiğnemiştim. Aklıma birkaç hafta önce Minho'nun cesedin içine yerleştirdiği not geldi;

'Kural 1: ilk defa gördüğün insanlara güvenme'

Şimdi bu notu kendisi hakkında yazdığını anlamak zor olmadı. Fakat bir şey değişti... artık ondan kaçmayacağım. Nasılsa onun için bir şey ifade etmiyor. Ne kadar kaçarsam kaçayım beni yine yakalayıp kendine çekiyor.

...

Salonda oturup televizyon seyrediyordum. Şansıma ise televizyonda çocukken en sevdiğim çizgi film oynuyordu. Evet bunu yeni öğreniyorsunuz; hayatınızda görüp görebileceğiniz en çocuk ruhlu insan ben olabilirim. Çizgi film izlemeye bayılırım, özellikle Tom ve Jerry.

Ben hipnotize olmuş bir halde çizgi filmimi seyrederken birden Minho'nun yanıma oturmasıyla ufak bir irkilme gerçekleşti.

Dün gece olanlardan dolayı onun suratına bakmaktan utanıyordum. Bu yüzden aramızdaki mesafeyi birazcık açtım. O ise tam tersi yanıma yaklaşıp kolunu omzuma atmıştı.